The Complexion of Race: Categories of Difference in Eighteenth-Century British Culture In the 1723 Journal of a Voyage up the Gambia, an English narrator describes the native translators as being "black as coal" - a description of dark skin color that was not unusual for eighteenth-century Britons. However, the narrator also notes that these men considered themselves as "white men" due to their Christian faith. This seeming paradox is at the heart of The Complexion of Race, a book that explores how categories of race came to be seen as illogical and distorted our understanding of the eighteenth century. Wheeler traces the emergence of skin color as a predominant marker of identity in British thought during this period, juxtaposing scientific speculation on the biology of race with accounts in travel literature, fiction, and other documents that grounded human variety in different models. As the British Empire expanded, writers became increasingly preoccupied with differentiating the rulers from the ruled, and race was one of the traits used to distinguish between them. However, non-European characters could still be redeemed through baptism or conversion, and the British nation could embrace its mixed-race progeny.

The Complexion of Race: Categories of Difference in Eighteenth-Century British Culture В 1723 Journal of a Voyage up the Gambia английский рассказчик описывает местных переводчиков как «черных, как уголь» - описание темного цвета кожи, который не был необычным для британцев восемнадцатого века. Однако рассказчик также отмечает, что эти мужчины считали себя «белыми мужчинами» из-за своей христианской веры. Этот кажущийся парадокс лежит в основе книги «Цвет лица расы», в которой исследуется, как категории расы стали рассматриваться как нелогичные и искажающие наше понимание восемнадцатого века. Уилер прослеживает появление цвета кожи как преобладающего маркера идентичности в британской мысли в этот период, сопоставляя научные спекуляции на тему биологии расы с рассказами в литературе о путешествиях, художественной литературе и других документах, которые обосновывали разнообразие человека в разных моделях. По мере того, как Британская империя расширялась, писатели становились все более озабоченными тем, чтобы отличать правителей от правящих, и раса была одной из черт, используемых для различия между ними. Тем не менее, неевропейские персонажи все еще могут быть искуплены через крещение или обращение, и британская нация может принять свое потомство смешанной расы.

The Complection of Race : Catégories of Difference in Eighteenth-Century British Culture Dans 1723 Journal of a Voyage up the Gambia, un narrateur anglais décrit les traducteurs locaux comme « noirs comme du charbon » - une description de la couleur sombre qui n'était pas inhabituelle pour les Britanniques XVIIIe siècle. Cependant, le narrateur note également que ces hommes se considéraient comme des « hommes blancs » en raison de leur foi chrétienne. Ce paradoxe apparent est à la base du livre Couleur du visage de la race, qui explore comment les catégories de race sont devenues illogiques et déforment notre compréhension du XVIIIe siècle. Wheeler retrace l'émergence de la couleur comme marqueur d'identité prédominant dans la pensée britannique au cours de cette période, comparant les spéculations scientifiques sur la biologie de la race à des histoires dans la littérature de voyage, la fiction et d'autres documents qui justifiaient la diversité humaine dans différents modèles. À mesure que l'Empire britannique s'étendait, les écrivains se préoccupaient de plus en plus de distinguer les dirigeants des dirigeants, et la race était l'un des traits utilisés pour les distinguer. Cependant, les personnages non européens peuvent encore être rachetés par le baptême ou la conversion, et la nation britannique peut accepter sa descendance de race mixte.

The Complexion of Race: Categories of Difference in Eighteenth-Century British Culture En 1723 Journal of a Voyage up the Gambia, un narrador inglés describe a los traductores locales como "negros como el carbón" "es una descripción del color oscuro de la piel que no era inusual para los británicos del siglo XVIII. n embargo, el narrador también señala que estos hombres se consideraban «hombres blancos» debido a su fe cristiana. Esta aparente paradoja está en el corazón del libro «La tez de la raza», que explora cómo las categorías de raza comenzaron a ser vistas como ilógicas y distorsionan nuestra comprensión del siglo XVIII. Wheeler traza la aparición del color de piel como el marcador de identidad predominante en el pensamiento británico durante este período, yuxtaponiendo las especulaciones científicas sobre el tema de la biología de la raza con relatos en la literatura de viajes, ficción y otros documentos que justificaban la diversidad humana en diferentes modelos. A medida que el Imperio Británico se expandía, los escritores se preocupaban cada vez más por distinguir a los gobernantes de los gobernantes, y la raza era uno de los rasgos utilizados para distinguir entre ellos. n embargo, los personajes no europeos todavía pueden ser redimidos a través del bautismo o la conversión, y la nación británica puede aceptar su descendencia de raza mixta.

The Complexion of Race: Categorias em Eighteenth-Century British Cultura Em 1723 Journal of a Voyage up the Gambia, o narrador inglês descreve os tradutores locais como «negros como carvão» - descrição de uma cor escura que não era incomum para os britânicos do século XIX. No entanto, o narrador também diz que estes homens se consideravam «homens brancos» devido à sua fé cristã. Este paradoxo aparente está na base do livro «A Cor do Rosto da Raça», que investiga como as categorias da raça começaram a ser consideradas ilógicas e distorcedoras da nossa compreensão do século XIX. Wheeler traça o surgimento da cor como um marcador de identidade predominante no pensamento britânico durante este período, comparando a especulação científica sobre biologia da raça com histórias na literatura sobre viagens, ficção e outros documentos que justificavam a diversidade humana em modelos diferentes. À medida que o império britânico se expandia, os escritores ficavam cada vez mais preocupados em distinguir os governantes dos governantes, e a raça era um dos traços usados para distinguir entre eles. No entanto, personagens não-europeus ainda podem ser redimidos através de batismo ou conversão, e a nação britânica pode aceitar sua prole de raça mista.

The Complexion of Race: Categories of Difference in Eighteenth-Century British Culture Im 1723 Journal of a Voyage up the Gambia beschreibt der englische Erzähler lokale Übersetzer als „schwarz wie Kohle“ - eine Beschreibung einer dunklen Hautfarbe, die für die Briten des 18. Jahrhunderts nicht ungewöhnlich war. Der Erzähler stellt jedoch auch fest, dass diese Männer sich aufgrund ihres christlichen Glaubens als „weiße Männer“ betrachteten. Dieses scheinbare Paradoxon liegt dem Buch „Teint der Rasse“ zugrunde, das untersucht, wie die Kategorien der Rasse als unlogisch und verzerrend für unser Verständnis des achtzehnten Jahrhunderts angesehen wurden. Wheeler zeichnet die Entstehung der Hautfarbe als vorherrschender Identitätsmarker im britischen Denken in dieser Zeit nach und stellt wissenschaftliche Spekulationen über die Biologie der Rasse Geschichten in Reiseliteratur, Fiktion und anderen Dokumenten gegenüber, die die Vielfalt des Menschen in verschiedenen Modellen untermauerten. Als das britische Empire expandierte, wurden die Schriftsteller zunehmend besorgt, Herrscher von Regierenden zu unterscheiden, und Rasse war eines der Merkmale, die verwendet wurden, um zwischen ihnen zu unterscheiden. Außereuropäische Charaktere können jedoch immer noch durch Taufe oder Bekehrung erlöst werden, und die britische Nation kann ihren Mischlingsnachwuchs akzeptieren.

Kolekcja rasy: Kategorie różnic w osiemnastowiecznej brytyjskiej kulturze W 1723 Journal of a Voyage up the Gambia, narrator angielski opisuje lokalnych tłumaczy jako „czarny jak węgiel”, opis koloru ciemnej skóry, który nie był nietypowy dla osiemnastowiecznych Brytyjczyków. Jednak narrator zauważa również, że ci mężczyźni uważali się za „białych” ze względu na wiarę chrześcijańską. Ten pozorny paradoks znajduje się w centrum książki „The Complexion of Race”, która bada, jak kategorie rasy zostały uznane za nielogiczne i zniekształcające nasze zrozumienie osiemnastego wieku. Wheeler śledzi pojawienie się koloru jako dominującego znaku tożsamości w brytyjskiej myśli w tym okresie, zestawiając spekulacje naukowe na temat biologii rasy z rachunkami w literaturze podróży, fikcji i innych dokumentów, które opierały się na różnorodności człowieka w różnych modelach. Wraz z rozbudową Imperium Brytyjskiego pisarze coraz bardziej interesowali się odróżnianiem władców od władców, a rasa była jedną z cech stosowanych do rozróżniania tych dwóch. Jednak postacie pozaeuropejskie nadal mogą być odkupione przez chrzest lub nawrócenie, a naród brytyjski może zaakceptować swoje potomstwo rasy mieszanej.

''

The Complexion of Race: Categories of Difference in Eighteenth-Century British Culture [Irkın Ten Rengi: On Sekizinci Yüzyıl İngiliz Kültüründe Farklılık Kategorileri] 1723 tarihli Journal of a Voyage up the Gambia'da, İngiliz anlatıcı yerel çevirmenleri, on sekizinci yüzyıl Britanyalıları için alışılmadık olmayan koyu ten renginin bir tanımı olan "kömür gibi siyah'olarak tanımlıyor. Ancak anlatıcı, bu adamların Hıristiyan inançları nedeniyle kendilerini "beyaz adam'olarak gördüklerini de belirtiyor. Bu görünüşteki paradoks, ırk kategorilerinin nasıl mantıksız olarak görüldüğünü ve on sekizinci yüzyıl anlayışımızı çarpıttığını araştıran "The Complexion of Race" kitabının merkezinde yer almaktadır. Wheeler, bu dönemde İngiliz düşüncesinde kimliğin baskın belirteci olarak rengin ortaya çıkışını izler ve ırk biyolojisi konusundaki bilimsel spekülasyonları, seyahat literatürü, kurgu ve insan çeşitliliğini farklı modellerde temellendiren diğer belgelerdeki hesaplarla yan yana getirir. İngiliz İmparatorluğu genişledikçe, yazarlar yöneticileri yöneticilerden ayırt etmekle giderek daha fazla ilgilenmeye başladılar ve ırk, ikisi arasında ayrım yapmak için kullanılan özelliklerden biriydi. Bununla birlikte, Avrupalı olmayan karakterler hala vaftiz veya din değiştirme yoluyla kurtarılabilir ve İngiliz ulusu karışık ırk yavrularını kabul edebilir.

بشرة العرق: فئات الاختلاف في الثقافة البريطانية في القرن الثامن عشر في مجلة رحلة إلى غامبيا عام 1723، يصف الراوي الإنجليزي المترجمين المحليين بأنهم «أسود مثل الفحم»، وهو وصف للون البشرة الداكن الذي لم يكن غير عادي بالنسبة للبريطانيين في القرن الثامن عشر. ومع ذلك، يلاحظ الراوي أيضًا أن هؤلاء الرجال يعتبرون أنفسهم «رجالًا بيض» بسبب إيمانهم المسيحي. هذه المفارقة الظاهرة هي في صميم كتاب «بشرة العرق»، الذي يستكشف كيف أصبح يُنظر إلى فئات العرق على أنها غير منطقية وتشوه فهمنا للقرن الثامن عشر. يتتبع ويلر ظهور اللون باعتباره العلامة السائدة للهوية في الفكر البريطاني خلال هذه الفترة، جنبًا إلى جنب مع التكهنات العلمية حول موضوع بيولوجيا العرق مع الروايات في أدب السفر والخيال والوثائق الأخرى التي أسست التنوع البشري في نماذج مختلفة. مع توسع الإمبراطورية البريطانية، أصبح الكتاب مهتمين بشكل متزايد بتمييز الحكام عن الحكام، وكان العرق إحدى السمات المستخدمة للتمييز بين الاثنين. ومع ذلك، لا يزال من الممكن استبدال الشخصيات غير الأوروبية من خلال المعمودية أو التحول، ويمكن للأمة البريطانية قبول ذريتها المختلطة الأعراق.