The book focuses on the development of Marxist historiography in China between 1919 and 1937, a time when Chinese intellectuals were exploring new ways of understanding their country's past. The author argues that this period was marked by a shift from traditional Confucian historiography to a more scientific approach based on the materialist conception of history. He also emphasizes that this transition was not without controversy, as many scholars resisted the new approach and continued to rely on traditional methods. Dirlik contends that the revolutionary era of 1919-1927 saw the emergence of a distinctively Marxist historiography, which sought to challenge the existing order and promote social change through the study of history. During this period, Chinese intellectuals began to use Marxist theory to analyze the country's past, with an emphasis on class struggle and the role of the working class in shaping historical events. This approach was seen as a way to break free from the constraints of traditional Confucian historiography and offer a more radical critique of Chinese society. However, Dirlik notes that the revolutionary era ended abruptly with the defeat of the communist movement and the rise of nationalism. As a result, many scholars retreated to safer ground, relying on traditional methods and downplaying the significance of Marxist historiography. Despite this setback, Dirlik argues that the legacy of Marxist historiography continues to shape our understanding of Chinese history today.

Книга посвящена развитию марксистской историографии в Китае в период с 1919 по 1937 год, когда китайские интеллектуалы изучали новые способы понимания прошлого своей страны. Автор утверждает, что этот период ознаменовался переходом от традиционной конфуцианской историографии к более научному подходу, основанному на материалистической концепции истории. Он также подчеркивает, что этот переход не обошелся без споров, так как многие ученые сопротивлялись новому подходу и продолжали опираться на традиционные методы. Дирлик утверждает, что в революционную эпоху 1919 - 1927 годов появилась явно марксистская историография, которая стремилась бросить вызов существующему порядку и содействовать социальным изменениям посредством изучения истории. В этот период китайские интеллектуалы стали использовать марксистскую теорию для анализа прошлого страны, делая акцент на классовой борьбе и роли рабочего класса в формировании исторических событий. Этот подход рассматривался как способ освободиться от ограничений традиционной конфуцианской историографии и предложить более радикальную критику китайского общества. Однако Дирлик отмечает, что революционная эпоха резко закончилась поражением коммунистического движения и подъёмом национализма. В результате многие учёные отступили на более безопасную почву, опираясь на традиционные методы и преуменьшая значение марксистской историографии. Несмотря на эту неудачу, Дирлик утверждает, что наследие марксистской историографии продолжает формировать наше понимание китайской истории и сегодня.

livre traite du développement de l'historiographie marxiste en Chine entre 1919 et 1937, lorsque les intellectuels chinois ont étudié de nouvelles façons de comprendre le passé de leur pays. L'auteur affirme que cette période a été marquée par le passage de l'histoire confucéenne traditionnelle à une approche plus scientifique basée sur la conception matérialiste de l'histoire. Il souligne également que cette transition n'a pas été sans controverse, car de nombreux scientifiques ont résisté à la nouvelle approche et ont continué à s'appuyer sur les méthodes traditionnelles. Dirlick affirme que pendant l'ère révolutionnaire de 1919-1927, une historiographie clairement marxiste est apparue, qui cherchait à défier l'ordre existant et à promouvoir le changement social par l'étude de l'histoire. Au cours de cette période, les intellectuels chinois ont commencé à utiliser la théorie marxiste pour analyser le passé du pays, en mettant l'accent sur la lutte des classes et le rôle de la classe ouvrière dans la formation des événements historiques. Cette approche a été considérée comme un moyen de se libérer des limites de l'historiographie confucéenne traditionnelle et d'offrir une critique plus radicale de la société chinoise. Cependant, Dirlik note que l'ère révolutionnaire s'est brusquement terminée par la défaite du mouvement communiste et la montée du nationalisme. En conséquence, de nombreux scientifiques se sont retirés sur un terrain plus sûr, en s'appuyant sur les méthodes traditionnelles et en minimisant l'importance de l'histoire marxiste. Malgré cet échec, Dirlik affirme que l'héritage de l'histoire marxiste continue de façonner notre compréhension de l'histoire chinoise aujourd'hui.

libro trata sobre el desarrollo de la historiografía marxista en China entre 1919 y 1937, cuando los intelectuales chinos estudiaban nuevas formas de entender el pasado de su país. autor sostiene que este período estuvo marcado por el paso de la historiografía confuciana tradicional a un enfoque más científico basado en la concepción materialista de la historia. También subraya que esta transición no estuvo exenta de polémica, ya que muchos científicos se resistieron a un nuevo enfoque y siguieron confiando en los métodos tradicionales. Dirlick sostiene que en la época revolucionaria de 1919-1927 surgió una historiografía claramente marxista que buscaba desafiar el orden existente y promover el cambio social a través del estudio de la historia. Durante este período, los intelectuales chinos comenzaron a utilizar la teoría marxista para analizar el pasado del país, poniendo énfasis en la lucha de clases y el papel de la clase obrera en la formación de los acontecimientos históricos. Este enfoque fue visto como una forma de liberarse de las limitaciones de la historiografía confuciana tradicional y ofrecer una crítica más radical de la sociedad china. n embargo, Dirlick señala que la era revolucionaria terminó abruptamente con la derrota del movimiento comunista y el ascenso del nacionalismo. Como resultado, muchos estudiosos se retiraron a un terreno más seguro, apoyándose en los métodos tradicionales y restando importancia a la historiografía marxista. A pesar de este fracaso, Dirlick afirma que el legado de la historiografía marxista sigue dando forma a nuestra comprensión de la historia china hoy en día.

Il libro è dedicato allo sviluppo della storiografia marxista in Cina tra il 1919 e il 1937, quando gli intellettuali cinesi hanno studiato nuovi modi per comprendere il passato del loro paese. L'autore sostiene che questo periodo è stato segnato dal passaggio dalla storiografia tradizionale confuciana a un approccio più scientifico basato sulla concezione materialista della storia. Sottolinea inoltre che questa transizione non è stata trascurabile dal momento che molti scienziati si sono opposti al nuovo approccio e hanno continuato a basarsi sui metodi tradizionali. Dirlik sostiene che nell'era rivoluzionaria del 1919-1927 è apparsa una storiografia marxista che cercava di sfidare l'ordine esistente e promuovere il cambiamento sociale attraverso lo studio della storia. In questo periodo, gli intellettuali cinesi hanno iniziato a usare la teoria marxista per analizzare il passato del paese, ponendo l'accento sulla lotta di classe e sul ruolo della classe operaia nella formazione degli eventi storici. Questo approccio è stato considerato un modo per liberarsi dalle limitazioni della storiografia tradizionale confuciana e per offrire critiche più radicali alla società cinese. Ma Dirlik afferma che l'era rivoluzionaria è finita bruscamente con la sconfitta del movimento comunista e l'ascesa del nazionalismo. Di conseguenza, molti scienziati si sono ritirati su un terreno più sicuro, basandosi sui metodi tradizionali e sull'importanza ridotta della storiografia marxista. Nonostante questo fallimento, Dirlik sostiene che l'eredità della storiografia marxista continua a formare la nostra comprensione della storia cinese ancora oggi.

Das Buch widmet sich der Entwicklung der marxistischen Geschichtsschreibung in China zwischen 1919 und 1937, als chinesische Intellektuelle neue Wege erkundeten, die Vergangenheit ihres Landes zu verstehen. Der Autor argumentiert, dass diese Zeit durch einen Übergang von der traditionellen konfuzianischen Geschichtsschreibung zu einem wissenschaftlicheren Ansatz gekennzeichnet war, der auf einer materialistischen Geschichtsauffassung basierte. Er betont auch, dass dieser Übergang nicht unumstritten war, da sich viele Wissenschaftler dem neuen Ansatz widersetzten und weiterhin auf traditionelle Methoden setzten. Dirlik argumentiert, dass in der revolutionären Ära von 1919-1927 eine explizit marxistische Geschichtsschreibung entstanden sei, die darauf abzielte, die bestehende Ordnung in Frage zu stellen und soziale Veränderungen durch das Studium der Geschichte zu fördern. Während dieser Zeit begannen chinesische Intellektuelle, die marxistische Theorie zu verwenden, um die Vergangenheit des Landes zu analysieren, wobei der Schwerpunkt auf dem Klassenkampf und der Rolle der Arbeiterklasse bei der Gestaltung historischer Ereignisse lag. Dieser Ansatz wurde als eine Möglichkeit angesehen, sich von den Zwängen der traditionellen konfuzianischen Geschichtsschreibung zu befreien und eine radikalere Kritik an der chinesischen Gesellschaft vorzuschlagen. Dirlik stellt jedoch fest, dass die revolutionäre Ära mit der Niederlage der kommunistischen Bewegung und dem Aufstieg des Nationalismus abrupt endete. Infolgedessen zogen sich viele Wissenschaftler auf einen sichereren Boden zurück, wobei sie sich auf traditionelle Methoden stützten und die Bedeutung der marxistischen Geschichtsschreibung herunterspielten. Trotz dieses Rückschlags argumentiert Dirlik, dass das Erbe der marxistischen Geschichtsschreibung unser Verständnis der chinesischen Geschichte bis heute prägt.

''

Kitap, Çinli entelektüellerin ülkelerinin geçmişini anlamanın yeni yollarını araştırdığı 1919-1937 yılları arasında Çin'de Marksist tarih yazımının gelişimine odaklanıyor. Yazar, bu dönemin geleneksel Konfüçyüsçü tarih yazımından materyalist bir tarih kavramına dayanan daha bilimsel bir yaklaşıma geçişle belirginleştiğini savunuyor. Ayrıca, birçok bilim adamı yeni yaklaşıma direndiği ve geleneksel yöntemlere güvenmeye devam ettiği için bu geçişin tartışmasız olmadığını vurguluyor. Dirlik, 1919-1927 devrimci döneminde, mevcut düzene meydan okumaya ve tarih çalışması yoluyla toplumsal değişimi teşvik etmeye çalışan açıkça Marksist bir tarihyazımının ortaya çıktığını savunuyor. Bu dönemde Çinli aydınlar, ülkenin geçmişini analiz etmek için Marksist teoriyi kullanmaya başladılar, sınıf mücadelesine ve işçi sınıfının tarihsel olayları şekillendirmedeki rolüne odaklandılar. Bu yaklaşım, geleneksel Konfüçyüsçü tarih yazımının kısıtlamalarından kurtulmanın ve Çin toplumunun daha radikal bir eleştirisini sunmanın bir yolu olarak görülüyordu. Ancak Dirlik, devrimci dönemin komünist hareketin yenilgisi ve milliyetçiliğin yükselişi ile aniden sona erdiğini belirtiyor. Sonuç olarak, birçok bilim adamı geleneksel yöntemlere güvenerek ve Marksist tarih yazımının önemini küçümseyerek daha güvenli bir yere çekildi. Bu gerilemeye rağmen Dirlik, Marksist tarih yazımının mirasının bugün Çin tarihi anlayışımızı şekillendirmeye devam ettiğini savunuyor.

يركز الكتاب على تطوير التأريخ الماركسي في الصين بين عامي 1919 و 1937، عندما استكشف المثقفون الصينيون طرقًا جديدة لفهم ماضي بلادهم. يجادل المؤلف بأن هذه الفترة تميزت بالانتقال من التأريخ الكونفوشيوسي التقليدي إلى نهج أكثر علمية يستند إلى مفهوم مادي للتاريخ. كما يؤكد أن هذا الانتقال لم يكن خاليًا من الجدل، حيث قاوم العديد من العلماء النهج الجديد واستمروا في الاعتماد على الأساليب التقليدية. يجادل ديرليك بأنه في الحقبة الثورية 1919-1927، ظهر تاريخ ماركسي واضح، سعى إلى تحدي النظام الحالي وتعزيز التغيير الاجتماعي من خلال دراسة التاريخ. خلال هذه الفترة، بدأ المثقفون الصينيون في استخدام النظرية الماركسية لتحليل ماضي البلاد، مع التركيز على الصراع الطبقي ودور الطبقة العاملة في تشكيل الأحداث التاريخية. كان يُنظر إلى هذا النهج على أنه وسيلة للتحرر من قيود التأريخ الكونفوشيوسي التقليدي وتقديم نقد أكثر جذرية للمجتمع الصيني. ومع ذلك، يشير ديرليك إلى أن الحقبة الثورية انتهت فجأة بهزيمة الحركة الشيوعية وصعود القومية. ونتيجة لذلك، تراجع العديد من العلماء إلى أرض أكثر أمانًا، معتمدين على الأساليب التقليدية والتقليل من أهمية التأريخ الماركسي. على الرغم من هذه النكسة، يجادل ديرليك بأن إرث التأريخ الماركسي يستمر في تشكيل فهمنا للتاريخ الصيني اليوم.