Architecture and Urbanism in Modern Korea: Spatial Habitus Making and Meaning in Asia's Architecture The book "Architecture and Urbanism in Modern Korea" offers a comprehensive overview of the development of Korean architecture and cities throughout the 20th century, highlighting three distinct periods of modernization and their impact on the country's built environment. The first period, defined as colonial modern, spanned from the early 20th century to 1945 and saw the transplantation of Western civilization to Korea through Japanese colonization, resulting in the adoption of a distorted form of modernity. The second period, referred to as the "developmental dictatorship occurred between 1961 and 1980 and was marked by explosive growth and large-scale construction projects, during which architects sought to define a modern identity through the localization of traditional architecture. Finally, the third period, beginning in the mid-1990s, is characterized by modernization settlement and globalization, with urban populations leveling out and architecture being viewed from new perspectives. Inha Jung argues that despite these rapid changes, certain elements have remained unchanged, rooted deeply in the Korean way of life. These longstanding relationships between humans and their built environment have provided important foundations for architects' works, shaping the country's modern identity. This book makes an original contribution to our understanding of Korean architecture, housing, and urbanism, exploring the various principles that Koreans developed over time while adapting to the natural environment. The author emphasizes the need to study and understand the process of technology evolution, particularly in the context of modernization, as it has brought radical changes to Korean architecture and cities.

Архитектура и урбанизм в современной Корее: создание и значение пространственного габитуса в архитектуре Азии Книга «Архитектура и урбанизм в современной Корее» предлагает всесторонний обзор развития корейской архитектуры и городов в течение 20-го века, выделяя три различных периода модернизации и их влияние на окружающую среду страны. Первый период, определяемый как колониальный модерн, охватывал период с начала XX века до 1945 года и ознаменовался трансплантацией западной цивилизации в Корею посредством японской колонизации, что привело к принятию искажённой формы современности. Второй период, называемый «диктатурой развития», произошёл между 1961 и 1980 годами и был отмечен взрывным ростом и крупномасштабными строительными проектами, в ходе которых архитекторы стремились определить современную идентичность через локализацию традиционной архитектуры. Наконец, третий период, начинающийся в середине 1990-х годов, характеризуется модернизацией поселений и глобализацией, при этом городское население выравнивается, а архитектура рассматривается с новых точек зрения. Инха Чон утверждает, что, несмотря на эти быстрые изменения, некоторые элементы остались неизменными, глубоко укоренившись в корейском образе жизни. Эти давние отношения между людьми и их искусственной средой создали важные основы для работ архитекторов, формируя современную идентичность страны. Эта книга вносит оригинальный вклад в наше понимание корейской архитектуры, жилья и урбанизма, исследуя различные принципы, которые корейцы выработали со временем, адаптируясь к естественной среде. Автор подчеркивает необходимость изучения и понимания процесса эволюции технологий, особенно в контексте модернизации, поскольку она внесла радикальные изменения в корейскую архитектуру и города.

Architecture et urbanisme dans la Corée moderne : la création et l'importance du gabitus spatial dans l'architecture asiatique livre « Architecture et urbanisme dans la Corée moderne » offre un aperçu complet du développement de l'architecture et des villes coréennes au cours du 20ème siècle, mettant en évidence trois périodes de modernisation différentes et leur impact sur l'environnement du pays. La première période, définie comme l'Art nouveau colonial, a couvert la période du début du XXe siècle à l'année 1945 et a été marquée par la transplantation de la civilisation occidentale en Corée par la colonisation japonaise, ce qui a conduit à l'adoption d'une forme déformée de modernité. La deuxième période, appelée « dictature du développement », s'est déroulée entre 1961 et 1980 et a été marquée par une croissance explosive et des projets de construction à grande échelle, au cours desquels les architectes ont cherché à définir l'identité moderne par la localisation de l'architecture traditionnelle. Enfin, la troisième période, qui commence au milieu des années 1990, est marquée par la modernisation des établissements humains et la mondialisation, la population urbaine s'alignant et l'architecture étant considérée sous de nouveaux angles. Inha Jung affirme que malgré ces changements rapides, certains éléments sont restés inchangés, profondément enracinés dans le mode de vie coréen. Ces relations de longue date entre les êtres humains et leur environnement artificiel ont créé des bases importantes pour les travaux des architectes, formant l'identité moderne du pays. Ce livre apporte une contribution originale à notre compréhension de l'architecture coréenne, du logement et de l'urbanisme, explorant les différents principes que les Coréens ont développés au fil du temps en s'adaptant à leur environnement naturel. L'auteur souligne la nécessité d'étudier et de comprendre l'évolution de la technologie, en particulier dans le contexte de la modernisation, car elle a apporté des changements radicaux à l'architecture et aux villes coréennes.

Arquitectura y urbanismo en la Corea moderna: creación e importancia de la dimensión espacial en la arquitectura asiática libro «Arquitectura y urbanismo en la Corea moderna» ofrece una visión global del desarrollo de la arquitectura y las ciudades coreanas durante el siglo XX, destacando tres períodos diferentes de modernización y su impacto en el medio ambiente del país. primer período, definido como Art Nouveau colonial, abarcó desde principios del siglo XX hasta 1945 y estuvo marcado por el trasplante de la civilización occidental a Corea a través de la colonización japonesa, lo que llevó a adoptar una forma distorsionada de modernidad. segundo período, llamado «dictadura del desarrollo», se produjo entre 1961 y 1980 y estuvo marcado por el crecimiento explosivo y los proyectos de construcción a gran escala, durante los cuales los arquitectos buscaron definir la identidad moderna a través de la localización de la arquitectura tradicional. Por último, el tercer período, que comienza a mediados de la década de 1990, se caracteriza por la modernización de los asentamientos y la globalización, con la población urbana alineada y la arquitectura considerada desde nuevas perspectivas. Inha Jung afirma que, a pesar de estos rápidos cambios, algunos elementos han permanecido inalterables, profundamente arraigados en el estilo de vida coreano. Esta larga relación entre las personas y su entorno artificial ha creado importantes bases para el trabajo de los arquitectos, formando la identidad contemporánea del país. Este libro hace una contribución original a nuestra comprensión de la arquitectura coreana, la vivienda y el urbanismo, explorando los diferentes principios que los coreanos han desarrollado a lo largo del tiempo, adaptándose al entorno natural. autor subraya la necesidad de estudiar y entender el proceso de evolución de la tecnología, especialmente en el contexto de la modernización, ya que ha supuesto un cambio radical en la arquitectura y las ciudades coreanas.

Arquitetura e urbanismo na Coreia moderna: criação e importância de um gabitus espacial na arquitetura da Ásia O livro «Arquitetura e urbanismo na Coreia moderna» oferece uma visão abrangente do desenvolvimento da arquitetura e das cidades coreanas durante o século 20, destacando três diferentes períodos de modernização e seu impacto no meio ambiente do país. O primeiro período, definido como moderno colonial, abrangeu o período do início do século XX até 1945 e marcou o transplante da civilização ocidental para a Coreia através da colonização japonesa, o que levou à adoção de uma forma distorcida de modernidade. O segundo período, chamado de «ditadura do desenvolvimento», ocorreu entre 1961 e 1980 e foi marcado por um crescimento explosivo e projetos de construção em larga escala, nos quais os arquitetos procuraram identificar a identidade moderna através da localização da arquitetura tradicional. Finalmente, o terceiro período, que começa em meados da década de 1990, é caracterizado pela modernização dos colonatos e globalização, com a população urbana alinhada e a arquitetura sendo vista sob novas perspectivas. Inha Jung afirma que, apesar dessas mudanças rápidas, alguns elementos permaneceram inalterados, profundamente enraizados no estilo de vida coreano. Estas relações de longa data entre os seres humanos e seus ambientes artificiais criaram importantes bases para o trabalho dos arquitetos, formando a identidade moderna do país. Este livro contribui inicialmente para a nossa compreensão da arquitetura, habitação e urbanismo da Coreia, explorando os vários princípios que os coreanos desenvolveram ao longo do tempo, adaptando-se ao ambiente natural. O autor enfatiza a necessidade de explorar e compreender a evolução da tecnologia, especialmente no contexto da modernização, porque ela alterou radicalmente a arquitetura e as cidades coreanas.

Architettura e urbanismo in Corea moderna: creazione e significato di una dimensione spaziale nell'architettura asiatica Il libro «Architettura e urbanismo nella Corea moderna» offre una panoramica completa dello sviluppo dell'architettura e delle città coreane nel ventesimo secolo, evidenziando tre diversi periodi di modernizzazione e il loro impatto ambientale. Il primo periodo, definito come moderno coloniale, ha riguardato il periodo compreso tra l'inizio del XX secolo e il 1945 e ha segnato il trapianto della civiltà occidentale in Corea attraverso la colonizzazione giapponese, che ha portato all'adozione di una forma distorta di modernità. Il secondo periodo, chiamato dittatura dello sviluppo, avvenne tra il 1961 e il 1980 e fu caratterizzato da una crescita esplosiva e da progetti di costruzione su larga scala, in cui gli architetti cercarono di identificare l'identità moderna attraverso la localizzazione dell'architettura tradizionale. Infine, il terzo periodo, che inizia a metà degli anni Novanta, è caratterizzato dalla modernizzazione degli insediamenti e dalla globalizzazione, con la popolazione urbana che si allinea e l'architettura che viene vista da nuovi punti di vista. Inha Jung sostiene che, nonostante questi rapidi cambiamenti, alcuni elementi sono rimasti invariati, radicati profondamente nello stile di vita coreano. Questa lunga relazione tra gli esseri umani e il loro ambiente artificiale ha creato importanti basi per il lavoro degli architetti, creando l'identità moderna del paese. Questo libro contribuisce alla nostra comprensione dell'architettura, dell'abitacolo e dell'urbanismo coreani, esplorando i vari principi che i coreani hanno sviluppato nel tempo, adattandosi all'ambiente naturale. L'autore sottolinea la necessità di studiare e comprendere l'evoluzione della tecnologia, in particolare nel contesto della modernizzazione, perché ha apportato cambiamenti radicali all'architettura e alle città coreane.

Architektur und Urbanismus im modernen Korea: Entstehung und Bedeutung des räumlichen Habitus in der Architektur Asiens Das Buch „Architektur und Urbanismus im modernen Korea“ bietet einen umfassenden Überblick über die Entwicklung der koreanischen Architektur und Städte im 20. Jahrhundert und beleuchtet drei verschiedene Modernisierungsperioden und deren Auswirkungen auf die Umwelt des Landes. Die erste Periode, definiert als koloniale Moderne, erstreckte sich über den Zeitraum vom Beginn des 20. Jahrhunderts bis 1945 und war geprägt von der Transplantation der westlichen Zivilisation nach Korea durch die japanische Kolonialisierung, die zur Annahme einer verzerrten Form der Moderne führte. Die zweite Periode, die als „Entwicklungsdiktatur“ bezeichnet wurde, fand zwischen 1961 und 1980 statt und war geprägt von explosivem Wachstum und Großbauprojekten, in denen Architekten versuchten, moderne Identität durch die Lokalisierung traditioneller Architektur zu definieren. Schließlich ist die dritte Periode, die Mitte der 1990er Jahre beginnt, von edlungsmodernisierung und Globalisierung geprägt, wobei die städtische Bevölkerung sich einpendelt und die Architektur aus neuen Perspektiven betrachtet wird. Inha Jung argumentiert, dass trotz dieser schnellen Veränderungen einige Elemente unverändert geblieben sind und tief im koreanischen bensstil verwurzelt sind. Diese langjährige Beziehung zwischen Menschen und ihrer gebauten Umwelt schuf wichtige Grundlagen für die Arbeit von Architekten und prägte die moderne Identität des Landes. Dieses Buch leistet einen originellen Beitrag zu unserem Verständnis der koreanischen Architektur, des Wohnens und des Urbanismus, indem es die verschiedenen Prinzipien untersucht, die die Koreaner im Laufe der Zeit entwickelt haben, indem sie sich an ihre natürliche Umgebung angepasst haben. Der Autor betont die Notwendigkeit, den Prozess der Technologieentwicklung zu untersuchen und zu verstehen, insbesondere im Kontext der Modernisierung, da er radikale Veränderungen in der koreanischen Architektur und den Städten bewirkt hat.

Architektura i urbanizm we współczesnej Korei: Stworzenie i znaczenie przestrzennego siedliska w architekturze azjatyckiej Książka „Architektura i urbanizm w Korei Nowoczesnej” oferuje kompleksowy przegląd rozwoju architektury koreańskiej i miast w XX wieku, podkreślając trzy różne okresy modernizacji i ich wpływ na środowisko kraju. Pierwszy okres, określany jako kolonialny współczesny, obejmował okres od początku XX wieku do 1945 roku i był naznaczony przeszczepem cywilizacji zachodniej do Korei poprzez japońską kolonizację, co doprowadziło do przyjęcia zniekształconej formy nowoczesności. Drugi okres, zwany „dyktaturą rozwoju”, miał miejsce w latach 1961-1980 i był naznaczony wybuchowym wzrostem i wielkoskalowymi projektami budowlanymi, podczas których architekci dążyli do określenia nowoczesnej tożsamości poprzez lokalizację tradycyjnej architektury. Wreszcie, trzeci okres, rozpoczynający się w połowie lat 90., charakteryzuje się modernizacją osadnictwa i globalizacją, a ludność miejska niweluje i architektura postrzegana z nowych perspektyw. Inha Jeong twierdzi, że pomimo tych szybkich zmian niektóre elementy pozostały niezmienione, głęboko zakorzenione w koreańskim stylu życia. Ta długa relacja między ludźmi a ich zbudowanym środowiskiem stworzyła ważne fundamenty dla pracy architektów, kształtując nowoczesną tożsamość kraju. Ta książka stanowi oryginalny wkład w nasze zrozumienie architektury koreańskiej, mieszkania i urbanizmu poprzez zbadanie różnych zasad Koreańczycy rozwinęli z czasem, dostosowując się do środowiska naturalnego. Autor podkreśla potrzebę studiowania i zrozumienia ewolucji technologii, zwłaszcza w kontekście modernizacji, ponieważ dokonała radykalnych zmian w koreańskiej architekturze i miastach.

Architecture and Urbanism in Modern Korea: The Creation and Meance of Spatial Behabus in Asian Architecture הספר ”ארכיטקטורה ואורבניזם בקוריאה המודרנית” מציע סקירה מקיפה של התפתחות האדריכלות והערים הקוריאניות במהלך המאה ה-20, המדגיש שלוש תקופות של המודרפורמות השונות השונות. התקופה הראשונה, שהוגדרה כמודרנית קולוניאלית, כיסתה את התקופה מתחילת המאה ה-20 עד 1945 וסומנה על ידי השתלת התרבות המערבית לקוריאה דרך הקולוניזציה היפנית, מה שהוביל לאימוץ צורה מעוותת של מודרניות. התקופה השנייה, שנקראה ”דיקטטורה של פיתוח”, התרחשה בין 1961 ל-1980 וסומנה על ידי גידול נפיץ ופרויקטי בנייה בקנה מידה גדול, במהלכה האדריכלים ביקשו לקבוע זהות מודרנית באמצעות לוקליזציה של אדריכלות מסורתית. לבסוף, התקופה השלישית, החל מאמצע שנות ה-90 של המאה ה-20, מאופיינת במודרניזציה התיישבותית וגלובליזציה, כאשר אוכלוסיות עירוניות מתחלפות וארכיטקטורה נראית מנקודת מבט חדשה. אינהא ג "ונג טוענת שלמרות השינויים המהירים הללו, חלק מהיסודות נותרו ללא שינוי, מושרשים עמוק באורח החיים הקוריאני. מערכת יחסים ארוכה זו בין בני האדם לבין סביבתם הבנויה יצרה יסודות חשובים לעבודת האדריכלים, ועיצבה את זהותה המודרנית של המדינה. הספר הזה תורם תרומה מקורית להבנתנו על אדריכלות קוריאנית, דיור ואורבניזם על ידי חקר העקרונות השונים שהקוריאנים פיתחו במשך הזמן, הסתגלות לסביבה הטבעית. המחברת מדגישה את הצורך ללמוד ולהבין את התפתחות הטכנולוגיה, במיוחד בהקשר של מודרניזציה, מאחר שהיא עשתה שינויים קיצוניים באדריכלות ובערים הקוריאניות.''

Modern Kore'de Mimarlık ve Şehircilik: Asya Mimarisinde Mekansal Habitusun Yaratılışı ve Önemi "Modern Kore'de Mimarlık ve Şehircilik" kitabı, 20. yüzyılda Kore mimarisinin ve şehirlerinin gelişimine kapsamlı bir genel bakış sunarak, modernleşmenin üç farklı dönemini ve ülkenin çevresi üzerindeki etkilerini vurgulamaktadır. Sömürgeci modern olarak tanımlanan ilk dönem, 20. yüzyılın başından 1945'e kadar olan dönemi kapsıyordu ve Batı medeniyetinin Japon sömürgeciliği yoluyla Kore'ye nakledilmesiyle damgasını vurdu ve bu da çarpık bir modernite biçiminin benimsenmesine yol açtı. "Kalkınma diktatörlüğü'olarak adlandırılan ikinci dönem, 1961-1980 yılları arasında meydana geldi ve mimarların geleneksel mimarinin yerelleştirilmesi yoluyla modern kimliği belirlemeye çalıştıkları patlayıcı büyüme ve büyük ölçekli inşaat projeleri ile damgasını vurdu. Son olarak, 1990'ların ortalarında başlayan üçüncü dönem, kentsel nüfusun dengelendiği ve mimarinin yeni perspektiflerden bakıldığı yerleşim modernizasyonu ve küreselleşme ile karakterizedir. Inha Jeong, bu hızlı değişikliklere rağmen, bazı unsurların değişmeden kaldığını ve Kore yaşam tarzına derinden kök saldığını savunuyor. İnsanlar ve yapılı çevreleri arasındaki bu uzun ilişki, ülkenin modern kimliğini şekillendiren mimarların çalışmaları için önemli temeller oluşturmuştur. Bu kitap, Korelilerin doğal çevreye uyum sağlayarak zaman içinde geliştirdikleri farklı ilkeleri keşfederek Kore mimarisi, konut ve şehircilik anlayışımıza özgün bir katkıda bulunuyor. Yazar, özellikle modernleşme bağlamında, Kore mimarisinde ve şehirlerinde radikal değişiklikler yaptığı için teknolojinin evrimini inceleme ve anlama ihtiyacını vurgulamaktadır.

العمارة | والعمران في كوريا الحديثة: خلق وأهمية الموائل المكانية في العمارة الآسيوية يقدم كتاب «العمارة والعمران في كوريا الحديثة» لمحة عامة شاملة عن تطور العمارة والمدن الكورية خلال القرن العشرين، مع تسليط الضوء على ثلاث فترات مختلفة من التحديث وتأثيرها على بيئة البلاد. غطت الفترة الأولى، التي تم تعريفها على أنها استعمارية حديثة، الفترة من بداية القرن العشرين إلى 1945 وتميزت بزرع الحضارة الغربية في كوريا من خلال الاستعمار الياباني، مما أدى إلى اعتماد شكل مشوه من الحداثة. حدثت الفترة الثانية، المسماة «ديكتاتورية التنمية»، بين عامي 1961 و 1980 وتميزت بنمو متفجر ومشاريع بناء واسعة النطاق، سعى خلالها المهندسون المعماريون إلى تحديد الهوية الحديثة من خلال توطين العمارة التقليدية. وأخيرا، تتميز الفترة الثالثة، التي تبدأ في منتصف التسعينات، بتحديث المستوطنات والعولمة، حيث يستقر سكان الحضر وينظر إلى الهندسة المعمارية من منظورات جديدة. يجادل إينها جيونغ بأنه على الرغم من هذه التغيرات السريعة، ظلت بعض العناصر دون تغيير، ومتجذرة بعمق في طريقة الحياة الكورية. خلقت هذه العلاقة الطويلة بين البشر وبيئتهم المبنية أسسًا مهمة لعمل المهندسين المعماريين، وتشكيل الهوية الحديثة للبلاد. يقدم هذا الكتاب مساهمة أصلية في فهمنا للعمارة الكورية والإسكان والعمران من خلال استكشاف المبادئ المختلفة التي طورها الكوريون بمرور الوقت، والتكيف مع البيئة الطبيعية. وتشدد الكاتبة على الحاجة إلى دراسة وفهم تطور التكنولوجيا، لا سيما في سياق التحديث، لأنها أحدثت تغييرات جذرية في العمارة والمدن الكورية.

現代韓國的建築和城市主義：亞洲建築中空間裝飾的創造和意義《現代韓國的建築和城市主義》一書全面回顧了20世紀韓國建築和城市的發展，突出了三個不同的現代化時期及其對國家環境的影響。被定義為殖民新藝術的第一個時期涵蓋了20世紀初至1945的時期，其特征是通過日本殖民將西方文明移植到韓國，從而導致了現代性的扭曲形式。第二個時期稱為「發展獨裁」，發生在1961至1980之間，其特點是爆炸性的增長和大規模的建築項目，在此期間，建築師試圖通過傳統建築的本地化來定義現代身份。最後，從1990代中期開始的第三個時期的特點是定居點現代化和全球化，城市人口趨於平穩，從新的角度看待建築。Inha Jeong認為，盡管發生了這些快速變化，但某些因素仍未改變，深深植根於韓國的生活方式。人類與其人工環境之間的這種長期關系為建築師的作品奠定了重要基礎，從而塑造了國家的現代身份。這本書為我們對韓國建築，住房和城市主義的理解做出了開創性的貢獻，探討了韓國人隨著時間的流逝而適應自然環境的各種原則。作者強調有必要研究和理解技術的演變，特別是在現代化背景下，因為它對韓國的建築和城市進行了根本性的改變。