As we move forward into the twenty-first century, it is crucial that we develop a personal paradigm for perceiving the technological process of developing modern knowledge as the basis for the survival of humanity and the unification of people in a warring state. This book, Political Dramaturgies and Theatre Spectatorship Provocations for Change Engage, offers a unique perspective on how theatre can be used as a tool for change and how we can better understand the needs of the contemporary and future spectator. The author, Liz Tomlin, interrogates influential theories of Jacques Ranciere to propose a new framework of analysis for contemporary political dramaturgies. She argues that the capacities of the contemporary and future spectator to be "effected" or "affected" by politically engaged theatre need to be urgently reevaluated. The neoliberal spectatorsubject is characterized as precarious, individualized, and ironic, with a reduced capacity for empathy, agency, and the ability to imagine better futures. This leads to a predilection for a response to injustice driven by concern for the feelings of the subject self rather than concern for the suffering other.

По мере продвижения в XXI век крайне важно разработать личную парадигму восприятия технологического процесса развития современных знаний как основы выживания человечества и объединения людей в воюющем государстве. Эта книга, «Политические драмы и провокации театрального зрителя за перемены», предлагает уникальный взгляд на то, как театр может быть использован в качестве инструмента перемен и как мы можем лучше понять потребности современного и будущего зрителя. Автор, Лиз Томлин, допрашивает влиятельные теории Жака Рансьера, чтобы предложить новые рамки анализа для современных политических драматургов. Она утверждает, что потенциал современного и будущего зрителя, который должен быть «затронут» или «затронут» политически ангажированным театром, необходимо срочно переоценить. Неолиберальный субъект-зритель характеризуется как ненадежный, индивидуализированный и ироничный, с уменьшенной способностью к эмпатии, агентуре и способности воображать лучшее будущее. Это приводит к пристрастию к ответу на несправедливость, вызванную заботой о чувствах субъекта, а не заботой о страдающем другом.

Alors que nous entrons dans le XXIe siècle, il est essentiel de développer un paradigme personnel de perception du processus technologique du développement des connaissances modernes comme base de la survie de l'humanité et de l'unification des êtres humains dans un État en guerre. Ce livre, « s drames politiques et les provocations du spectateur théâtral pour le changement », offre une vision unique de la façon dont le théâtre peut être utilisé comme un outil de changement et comment nous pouvons mieux comprendre les besoins du spectateur moderne et futur. L'auteur, Liz Tomlin, interroge les théories influentes de Jacques Rancière pour proposer un nouveau cadre d'analyse aux dramaturges politiques contemporains. Elle affirme que le potentiel du spectateur moderne et futur, qui doit être « touché » ou « touché » par un théâtre politiquement engagé, doit être réévalué d'urgence. sujet-spectateur néolibéral est décrit comme peu fiable, individualisé et ironique, avec une capacité réduite d'empathie, d'agence et de capacité à imaginer un avenir meilleur. Il en résulte une dépendance à répondre à l'injustice causée par le souci des sentiments du sujet plutôt que par le souci d'un ami qui souffre.

A medida que avanzamos hacia el siglo XXI, es fundamental desarrollar un paradigma personal de percepción del proceso tecnológico del desarrollo del conocimiento moderno como base para la supervivencia de la humanidad y la unión de los seres humanos en un Estado en guerra. Este libro, 'Dramas políticos y provocaciones del espectador teatral por el cambio', ofrece una visión única de cómo se puede utilizar el teatro como herramienta de cambio y cómo podemos entender mejor las necesidades del espectador moderno y futuro. La autora, Liz Tomlin, interroga a las influyentes teorías de Jacques Rancière para proponer un nuevo marco de análisis para los dramaturgos políticos contemporáneos. Sostiene que urge reevaluar el potencial del espectador moderno y futuro, que debe ser «afectado» o «afectado» por un teatro políticamente comprometido. sujeto espectador neoliberal se caracteriza por ser poco fiable, individualizado e irónico, con una capacidad reducida de empatía, agilidad y capacidad de imaginar un futuro mejor. Esto conduce a una predilección por responder a la injusticia causada por la preocupación por los sentimientos del sujeto, en lugar de la preocupación por el otro que sufre.

À medida que o século XXI avança, é essencial desenvolver um paradigma pessoal para a percepção do processo tecnológico de desenvolvimento do conhecimento moderno como base para a sobrevivência da humanidade e a união das pessoas num Estado em guerra. Este livro, «Dramas políticos e provocações do espectador teatral por mudanças», oferece uma visão única de como o teatro pode ser usado como ferramenta de mudança e como podemos entender melhor as necessidades do espectador moderno e futuro. A autora, Liz Tomlin, está a interrogar teorias influentes de Jacques Rancière para propor novos marcos de análise para dramaturgos políticos modernos. Ela afirma que o potencial do espectador moderno e futuro, que deve ser «afetado» ou «afetado» pelo teatro politicamente desenvolvido, deve ser urgentemente reavaliado. O sujeito-espectador neoliberal é caracterizado como pouco confiável, individualizado e irônico, com uma capacidade reduzida de empatia, agência e capacidade de imaginar um futuro melhor. Isso leva ao vício em responder às injustiças causadas pela preocupação com os sentimentos do sujeito, e não a preocupação com o outro sofrido.

Mentre progredisce verso il XXI secolo, è fondamentale sviluppare un paradigma personale per la percezione del processo tecnologico dello sviluppo della conoscenza moderna come base per la sopravvivenza dell'umanità e per l'unione delle persone in uno Stato in guerra. Questo libro, «I drammi politici e le provocazioni dello spettatore teatrale per il cambiamento», offre una visione unica di come il teatro può essere utilizzato come strumento di cambiamento e come possiamo comprendere meglio le esigenze dello spettatore moderno e futuro. L'autrice, Liz Tomlin, interroga le teorie influenti di Jacques Ranciere per proporre nuovi frame di analisi ai drammaturghi politici di oggi. Sostiene che il potenziale dello spettatore moderno e futuro, che deve essere «influenzato» o «influenzato» da un teatro politicamente angolato, deve essere subito sopravvalutato. L'S.I. neoliberale è caratterizzato come inaffidabile, personalizzato e ironico, con una ridotta capacità di empatia, agenzia e capacità di immaginare un futuro migliore. Ciò si traduce in una dipendenza da rispondere all'ingiustizia causata dalla preoccupazione per i sentimenti dell'S.I. e non dalla preoccupazione per l'altro che soffre.

Auf dem Weg ins 21. Jahrhundert ist es von entscheidender Bedeutung, ein persönliches Paradigma für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses der Entwicklung des modernen Wissens als Grundlage für das Überleben der Menschheit und die Vereinigung der Menschen in einem kriegführenden Staat zu entwickeln. Dieses Buch, „Politische Dramen und Provokationen des Theaterzuschauers für den Wandel“, bietet eine einzigartige Perspektive darauf, wie Theater als Instrument des Wandels eingesetzt werden kann und wie wir die Bedürfnisse des modernen und zukünftigen Zuschauers besser verstehen können. Die Autorin Liz Tomlin befragt die einflussreichen Theorien von Jacques Rancière, um einen neuen analytischen Rahmen für zeitgenössische politische Dramatiker zu bieten. e argumentiert, dass das Potenzial eines modernen und zukünftigen Zuschauers, der von einem politisch engagierten Theater „betroffen“ oder „betroffen“ sein sollte, dringend neu bewertet werden müsse. Das neoliberale Zuschauersubjekt wird als unzuverlässig, individualisiert und ironisch charakterisiert, mit verminderter Fähigkeit zur Empathie, Agenten und der Fähigkeit, sich eine bessere Zukunft vorzustellen. Dies führt zu einer Sucht nach einer Antwort auf die Ungerechtigkeit, die durch die Sorge um die Gefühle des Subjekts verursacht wird, anstatt sich um den leidenden Freund zu kümmern.

Przechodząc do XXI wieku, niezwykle ważne jest, aby rozwijać osobisty paradygmat postrzegania technologicznego procesu rozwoju nowoczesnej wiedzy jako podstawy do przetrwania ludzkości i zjednoczenia ludzi w stanie wojennym. Ta książka, Polityczne dramaty i prowokacje Teatru Widza Zmian, oferuje unikalną perspektywę, jak teatr może być używany jako narzędzie do zmian i jak możemy lepiej zrozumieć potrzeby nowoczesnego i przyszłego widza. Autorka, Liz Tomlin, przesłuchuje wpływowe teorie Jacques'a Rancière'a, aby zaproponować nowe ramy analizy współczesnych dramaturgów politycznych. Twierdzi, że potencjał współczesnego i przyszłego widza, który ma być „dotknięty” lub „dotknięty” przez politycznie zaangażowany teatr, wymaga pilnej ponownej oceny. Neoliberalny temat-widza charakteryzuje się jako nierzetelny, zindywidualizowany i ironiczny, o zmniejszonej zdolności empatii, agencji i zdolności do wyobrażania sobie lepszej przyszłości. Prowadzi to do uzależnienia się od reagowania na niesprawiedliwość spowodowaną troską o uczucia osoby, a nie troską o drugich.

כאשר אנו עוברים למאה ה-21, חשוב מאוד לפתח פרדיגמה אישית לתפישת התהליך הטכנולוגי של התפתחות הידע המודרני כבסיס להישרדות האנושות ולאיחוד של אנשים במדינה לוחמת. הספר הזה, Dramas Political and Provocations of the Theater Viewer for Change, מציע נקודת מבט ייחודית על איך תיאטרון יכול לשמש ככלי לשינוי ואיך נוכל להבין טוב יותר את הצרכים של הצופה המודרני והעתידי. המחברת, ליז טומלין, חוקרת את התיאוריות המשפיעות של ז 'אק רנסייר כדי להציע מסגרת חדשה של ניתוח למחזאים פוליטיים בני זמננו. היא טוענת כי הפוטנציאל של הצופה המודרני והעתידי להיות ”מושפע” או ”מושפע” מהתיאטרון המעורב פוליטית צריך להיערך מחדש בדחיפות. הצופה-נושא הניאוליברלי מאופיין כלא אמין, אינדיבידואלי ואירוני, עם יכולת מופחתת של אמפתיה, סוכנות, והיכולת לדמיין עתיד טוב יותר. הדבר מוביל להתמכרות לתגובה לאי ־ צדק הנגרמת על ־ ידי דאגה לרגשותיו של הנבדק במקום לדאוג לסבלו של האחר.''

21. yüzyıla girerken, modern bilginin gelişiminin teknolojik sürecinin, insanlığın hayatta kalmasının ve insanların savaşan bir durumda birleşmesinin temeli olarak algılanması için kişisel bir paradigma geliştirmek son derece önemlidir. Bu kitap, Politik Dramalar ve Değişim İçin Tiyatro İzleyicisinin Provokasyonları, tiyatronun bir değişim aracı olarak nasıl kullanılabileceği ve modern ve gelecekteki izleyicinin ihtiyaçlarını nasıl daha iyi anlayabileceğimiz konusunda eşsiz bir bakış açısı sunuyor. Yazar Liz Tomlin, Jacques Rancière'in etkili teorilerini sorgulamakta ve çağdaş politik oyun yazarları için yeni bir analiz çerçevesi önermektedir. Modern ve gelecekteki izleyicinin politik olarak meşgul tiyatrodan "etkilenme" veya "etkilenme" potansiyelinin acilen yeniden değerlendirilmesi gerektiğini savunuyor. Neoliberal özne-izleyici, güvenilmez, bireyselleştirilmiş ve ironik olarak nitelendirilir; empati, ajans ve daha iyi bir gelecek hayal etme yeteneği azalır. Bu, acı çeken kişiye bakmak yerine, kişinin duygularına bakmanın neden olduğu adaletsizliğe cevap verme bağımlılığına yol açar.

مع انتقالنا إلى القرن الحادي والعشرين، من المهم للغاية وضع نموذج شخصي لتصور العملية التكنولوجية لتطور المعرفة الحديثة كأساس لبقاء البشرية وتوحيد الناس في دولة متحاربة. يقدم هذا الكتاب، الدراما السياسية والاستفزازات لمشاهد المسرح من أجل التغيير، منظورًا فريدًا حول كيفية استخدام المسرح كأداة للتغيير وكيف يمكننا فهم احتياجات المشاهد الحديث والمستقبلي بشكل أفضل. تستجوب الكاتبة، ليز توملين، النظريات المؤثرة لجاك رانسيير لاقتراح إطار جديد للتحليل للكتاب المسرحيين السياسيين المعاصرين. وتجادل بأن قدرة المشاهد الحديث والمستقبلي على «التأثر» أو «التأثر» بالمسرح المنخرط سياسيًا بحاجة إلى إعادة تقييم عاجلة. يتميز المشاهد النيوليبرالي بأنه غير موثوق به وفردي ومثير للسخرية، مع تضاؤل القدرة على التعاطف والوكالة والقدرة على تخيل مستقبل أفضل. وهذا يؤدي إلى إدمان الاستجابة للظلم الناجم عن الاهتمام بمشاعر الشخص بدلاً من الاهتمام بالمعاناة الأخرى.

隨著進入二十一世紀，至關重要的是制定一個個人範例，將發展現代知識的技術進程視為人類生存和人類團結在交戰國的基礎。這本書《戲劇觀眾對變革的政治戲劇和挑釁》提供了一個獨特的視角，說明戲劇如何被用作變革的工具，以及我們如何能夠更好地了解現代和未來觀眾的需求。作者Liz Tomlin質疑Jacques Rancière的有影響力的理論，為當代政治劇作家提出了新的分析框架。她認為，迫切需要重新評估當代和未來的觀眾的潛力，這些觀眾應該受到政治參與劇院的「影響」或「影響」。新自由主義者-觀眾的特征是不可靠，個性化和具有諷刺意味，對同理心，特工和想象更美好未來的能力降低。這導致沈迷於對受試者的感情而不是對受苦的朋友的關心所造成的不公正的反應。