Color in the Classroom: How American Schools Taught Race, 1900-1954 In the early twentieth century, the concept of race was not just a social construct, but a scientifically-backed theory that was deeply ingrained in American society. However, as World War II broke out, prominent anthropologists like Franz Boas, Ruth Benedict, and Margaret Mead saw the potential for science to fight racial prejudice. They believed that if they could teach the truth about race in American education, it would help combat racism and bring about a more egalitarian society. This educational reform movement aimed to revise the way race was perceived and taught in schools, presenting human diversity as learned cultural habits rather than innate characteristics. Through hundreds of firsthand accounts from teachers nationwide, Zoe Burkholder traces the influence of this anthropological activism on how teachers understood, spoke, and taught about race. She explains why certain theoretical concepts, such as dividing race into three main categories, were easily grasped by educators, while more complex models of cultural diversity and structural inequality posed challenges.

Color in the Classroom: How American Schools Teached Race, 1900-1954 В начале двадцатого века концепция расы была не просто социальной конструкцией, а научно обоснованной теорией, которая глубоко укоренилась в американском обществе. Однако, когда началась Вторая мировая война, видные антропологи, такие как Франц Боас, Рут Бенедикт и Маргарет Мид, увидели потенциал для науки в борьбе с расовыми предрассудками. Они верили, что если бы они могли преподавать правду о расе в американском образовании, это помогло бы бороться с расизмом и привело бы к более эгалитарному обществу. Это движение за реформу образования было направлено на пересмотр того, как раса воспринималась и преподавалась в школах, представляя человеческое разнообразие как усвоенные культурные привычки, а не врожденные характеристики. Через сотни личных сообщений учителей по всей стране Зои Буркхолдер прослеживает влияние этого антропологического активизма на то, как учителя понимают, говорят и учат о расе. Она объясняет, почему определенные теоретические концепции, такие как разделение расы на три основные категории, были легко усвоены педагогами, в то время как более сложные модели культурного разнообразия и структурного неравенства создавали проблемы.

Color in the Classroom : How American Schools Teached Race, 1900-1954 Au début du XXe siècle, le concept de race n'était pas seulement une construction sociale, mais une théorie scientifique profondément enracinée dans la société américaine. Cependant, lorsque la Seconde Guerre mondiale éclata, d'éminents anthropologues comme Franz Boas, Ruth Benedict et Margaret Meade virent le potentiel de la science dans la lutte contre les préjugés raciaux. Ils croyaient que s'ils pouvaient enseigner la vérité raciale dans l'éducation américaine, cela aiderait à combattre le racisme et conduirait à une société plus égalitaire. Ce mouvement de réforme de l'éducation visait à redéfinir la façon dont la race était perçue et enseignée dans les écoles, en présentant la diversité humaine comme des habitudes culturelles apprises plutôt que comme des caractéristiques innées. À travers des centaines de messages personnels d'enseignants à travers le pays, Zoe Burkholder retrace l'impact de cet activisme anthropologique sur la façon dont les enseignants comprennent, parlent et enseignent la race. Elle explique pourquoi certains concepts théoriques, tels que la division de la race en trois grandes catégories, ont été facilement assimilés par les éducateurs, tandis que des modèles plus complexes de diversité culturelle et d'inégalité structurelle posaient des problèmes.

Color in the Classroom: How American Schools Teached Race, 1900-1954 A principios del siglo XX, el concepto de raza no era sólo una construcción social, sino una teoría científicamente basada que estaba profundamente arraigada en la sociedad estadounidense. n embargo, cuando estalló la Segunda Guerra Mundial, destacados antropólogos como Franz Boas, Ruth Benedict y Margaret Mead vieron potencial para la ciencia en la lucha contra los prejuicios raciales. Creían que si podían enseñar la verdad sobre la raza en la educación estadounidense, eso ayudaría a combatir el racismo y llevaría a una sociedad más igualitaria. Este movimiento de reforma educativa pretendía revisar cómo se percibía y enseñaba la raza en las escuelas, presentando la diversidad humana como hábitos culturales aprendidos y no como características innatas. A través de cientos de mensajes personales de maestros en todo el país, Zoe Burkholder traza el impacto de este activismo antropológico en la forma en que los maestros entienden, hablan y enseñan sobre la raza. Explica por qué ciertos conceptos teóricos, como la división de la raza en tres categorías principales, fueron fácilmente asimilados por los educadores, mientras que modelos más complejos de diversidad cultural y desigualdad estructural crearon problemas.

Cor in the Classroom: How American Schools Teached Race, 1900-1954 No início do século XX, o conceito de raça não era apenas uma construção social, mas uma teoria cientificamente aprofundada na sociedade americana. No entanto, quando a Segunda Guerra Mundial começou, antropólogos proeminentes como Franz Bôas, Ruth Benedict e Margaret Meade viram o potencial da ciência para combater o preconceito racial. Eles acreditavam que se pudessem ensinar a verdade sobre a raça na educação americana, isso ajudaria a combater o racismo e levaria a uma sociedade mais igualitária. Este movimento de reforma educacional tinha como objetivo rever a forma como a raça era vista e ensinada nas escolas, apresentando a diversidade humana como hábitos culturais aprendidos, em vez de características congênitas. Através de centenas de mensagens pessoais de professores em todo o país, Zoe Burkholder mostra a influência deste ativismo antropológico na forma como os professores entendem, falam e ensinam sobre raça. Ela explica porque certos conceitos teóricos, como a divisão da raça em três categorias básicas, foram facilmente aprendidos pelos educadores, enquanto modelos mais complexos de diversidade cultural e desigualdade estrutural criaram problemas.

Color in the Classroom: How American Schools Teached Race, 1900-1954 All'inizio del ventesimo secolo il concetto di razza non era solo un progetto sociale, ma una teoria scientificamente fondata che era profondamente radicata nella società americana. Tuttavia, quando è iniziata la Seconda Guerra Mondiale, importanti antropologi come Franz Boas, Ruth Benedict e Margaret Meade hanno visto il potenziale per la scienza nella lotta contro i pregiudizi razziali. Credevano che se potessero insegnare la verità sulla razza nell'istruzione americana, avrebbero aiutato a combattere il razzismo e avrebbero portato a una società più egualitaria. Questo movimento di riforma dell'istruzione mirava a rivedere il modo in cui la razza veniva percepita e insegnata nelle scuole, rappresentando la diversità umana come abitudini culturali imparate e non come caratteristiche innate. Attraverso centinaia di messaggi personali di insegnanti in tutto il paese, Zoe Burkholder mostra l'influenza di questo attivismo antropologico sul modo in cui gli insegnanti capiscono, parlano e insegnano la razza. Spiega perché alcuni concetti teorici, come la divisione della razza in tre categorie principali, sono stati facilmente imparati dagli insegnanti, mentre modelli più complessi di diversità culturale e disuguaglianza strutturale hanno creato problemi.

Color in the Classroom: How American Schools Teached Race, 1900-1954 Zu Beginn des 20. Jahrhunderts war das Konzept der Rasse nicht nur ein soziales Konstrukt, sondern eine wissenschaftlich fundierte Theorie, die tief in der amerikanischen Gesellschaft verwurzelt war. Als jedoch der Zweite Weltkrieg ausbrach, sahen prominente Anthropologen wie Franz Boas, Ruth Benedict und Margaret Mead Potenzial für die Wissenschaft im Kampf gegen Rassenvorurteile. e glaubten, wenn sie die Wahrheit über die Rasse im amerikanischen Bildungswesen lehren könnten, würde dies dazu beitragen, Rassismus zu bekämpfen und zu einer egalitäreren Gesellschaft führen. Diese Bildungsreformbewegung zielte darauf ab, die Art und Weise zu überdenken, wie Rasse in Schulen wahrgenommen und gelehrt wurde, und die menschliche Vielfalt als gelernte kulturelle Gewohnheiten und nicht als angeborene Merkmale darzustellen. Durch Hunderte von persönlichen Nachrichten von hrern im ganzen Land zeichnet Zoe Burkholder den Einfluss dieses anthropologischen Aktivismus auf die Art und Weise nach, wie hrer über Rasse verstehen, sprechen und lehren. e erklärt, warum bestimmte theoretische Konzepte wie die Einteilung der Rasse in drei Hauptkategorien von Pädagogen leicht verinnerlicht wurden, während komplexere Modelle kultureller Vielfalt und struktureller Ungleichheit Probleme verursachten.

Kolor w klasie: Jak amerykańskie szkoły uczyły rasy, 1900-1954 Na początku XX wieku koncepcja rasy nie była tylko konstrukcją społeczną, ale teorią opartą na nauce, która była głęboko zakorzeniona w amerykańskim społeczeństwie. Jednak wraz z rozpoczęciem II wojny światowej wybitni antropolodzy, tacy jak Franz Boas, Ruth Benedict i Margaret Mead, dostrzegali potencjał nauki w zwalczaniu uprzedzeń rasowych. Wierzyli, że jeśli nauczą prawdy o rasie w amerykańskiej edukacji, pomoże to zwalczać rasizm i doprowadzić do bardziej egalitarnego społeczeństwa. Ten ruch reformy edukacji starał się przedefiniować sposób postrzegania rasy i nauczania jej w szkołach, przedstawiając różnorodność ludzką jako nabyte nawyki kulturowe, a nie wrodzone cechy. Poprzez setki prywatnych wiadomości od nauczycieli w całym kraju, Zoe Burkholder śledzi wpływ tej antropologicznej aktywizmu na sposób, w jaki nauczyciele rozumieją, rozmawiają i uczą o rasie. Wyjaśnia, dlaczego niektóre koncepcje teoretyczne, takie jak podział rasy na trzy główne kategorie, zostały łatwo poznane przez wychowawców, podczas gdy bardziej złożone wzorce różnorodności kulturowej i nierówności strukturalnej stwarzały wyzwania.

צבע בכיתה: How American Schools Tasted Race, 1900-1954 בתחילת המאה העשרים, מושג הגזע לא היה רק מבנה חברתי, אלא תאוריה מבוססת מדעית שהייתה מושרשת עמוק בחברה האמריקאית. עם זאת, עם תחילת מלחמת העולם השנייה, אנתרופולוגים בולטים כגון פרנץ בואס, רות בנדיקט ומרגרט מיד ראו את הפוטנציאל למדע במאבק בדעות קדומות גזעניות. הם האמינו שאם הם יכולים ללמד את האמת על גזע בחינוך האמריקאי, זה יעזור להילחם בגזענות ולהוביל לחברה שוויונית יותר. התנועה לרפורמה בחינוך ביקשה להגדיר מחדש כיצד גזע נתפס ונלמד בבתי הספר, תוך הצגת המגוון האנושי כהרגלים תרבותיים נלמדים במקום מאפיינים מולדים. באמצעות מאות הודעות פרטיות ממורים ברחבי הארץ, זואי בורקהולדר עוקבת אחר ההשפעה של האקטיביזם האנתרופולוגי הזה על האופן שבו מורים מבינים, מדברים ומלמדים על גזע. היא מסבירה מדוע מושגים תיאורטיים מסוימים, כגון חלוקת הגזע לשלוש קטגוריות עיקריות, נלמדו בקלות על ידי מחנכים, בעוד שדפוסים מורכבים יותר של מגוון תרבותי ואי שוויון מבני הציבו אתגרים.''

Sınıftaki Renk: Amerikan Okulları Irkı Nasıl Öğretti, 1900-1954 Yirminci yüzyılın başlarında, ırk kavramı sadece sosyal bir yapı değil, Amerikan toplumunda derinden kök salmış bilimsel temelli bir teoriydi. Bununla birlikte, II. Dünya Savaşı başladığında, Franz Boas, Ruth Benedict ve Margaret Mead gibi önde gelen antropologlar, ırksal önyargıyla mücadelede bilimin potansiyelini gördüler. Amerikan eğitiminde ırk hakkındaki gerçeği öğretebilirlerse, ırkçılıkla mücadeleye yardımcı olacağına ve daha eşitlikçi bir topluma yol açacağına inanıyorlardı. Bu eğitim reformu hareketi, ırkın okullarda nasıl algılandığını ve öğretildiğini yeniden tanımlamaya, insan çeşitliliğini doğuştan gelen özelliklerden ziyade öğrenilen kültürel alışkanlıklar olarak sunmaya çalıştı. Ülkenin dört bir yanındaki öğretmenlerden gelen yüzlerce özel mesaj aracılığıyla Zoe Burkholder, bu antropolojik aktivizmin öğretmenlerin ırk hakkında nasıl anladıkları, konuştukları ve öğrettikleri üzerindeki etkisini izliyor. Irkın üç ana kategoriye ayrılması gibi bazı teorik kavramların eğitimciler tarafından kolayca öğrenilirken, daha karmaşık kültürel çeşitlilik ve yapısal eşitsizlik kalıplarının neden zorluklar yarattığını açıklıyor.

اللون في الفصل الدراسي: كيف درست المدارس الأمريكية العرق، 1900-1954 في أوائل القرن العشرين، لم يكن مفهوم العرق مجرد بناء اجتماعي، ولكن نظرية قائمة علميًا كانت متجذرة بعمق في المجتمع الأمريكي. ومع ذلك، مع بدء الحرب العالمية الثانية، رأى علماء الأنثروبولوجيا البارزون مثل فرانز بواس وروث بنديكت ومارجريت ميد إمكانية العلم في مكافحة التحيز العنصري. كانوا يعتقدون أنه إذا تمكنوا من تعليم الحقيقة حول العرق في التعليم الأمريكي، فسيساعد ذلك في مكافحة العنصرية ويؤدي إلى مجتمع أكثر مساواة. سعت حركة إصلاح التعليم هذه إلى إعادة تعريف كيفية النظر إلى العرق وتدريسه في المدارس، وتقديم التنوع البشري كعادات ثقافية متعلمة بدلاً من الخصائص الفطرية. من خلال مئات الرسائل الخاصة من المعلمين في جميع أنحاء البلاد، تتتبع Zoe Burkholder تأثير هذا النشاط الأنثروبولوجي على كيفية فهم المعلمين وتحدثهم وتعليمهم عن العرق. وهي تشرح لماذا يتعلم المعلمون بسهولة بعض المفاهيم النظرية، مثل تقسيم العرق إلى ثلاث فئات رئيسية، بينما تشكل الأنماط الأكثر تعقيدًا للتنوع الثقافي وعدم المساواة الهيكلية تحديات.

教室中的色彩：美國學校如何進行教學競賽，1900-1954。在20世紀初期，種族的概念不僅是一種社會結構，而且是一種根深蒂固的科學理論。美國社會。但是，當第二次世界大戰爆發時，諸如Franz Boas，Ruth Benedict和Margaret Mead之類的著名人類學家看到了科學在對抗種族偏見方面的潛力。他們認為，如果他們能夠在美國教育中教授種族真相，這將有助於打擊種族主義，並導致一個更加平等的社會。這項教育改革運動旨在重新定義學校對種族的感知和教學，將人類多樣性視為已學習的文化習慣而不是先天特征。佐伊·伯克霍爾德（Zoe Burkholder）通過全國數百位教師的私人信息，追溯了這種人類學行動主義對教師理解、談論和教導種族的方式的影響。她解釋了為什麼教育工作者很容易學習某些理論概念，例如將種族分為三個主要類別，而更復雜的文化多樣性和結構性不平等模型則造成了問題。