The book "There are no invalids in the USSR" by V. Fefyolov is a powerful and thought-provoking work that explores the experiences of people with disabilities in the Soviet Union during the 20th century. The author, who himself has a disability, offers a unique perspective on the challenges faced by this marginalized group and the ways in which they were able to adapt and thrive despite the obstacles placed in their path. The book begins with an overview of the history of disability in the USSR, highlighting the ways in which the government's policies and attitudes towards people with disabilities have evolved over time. From the early years of the revolution, when people with disabilities were seen as a burden on society and were often institutionalized or forced to live in poverty, to the later years of the Soviet era, when there was a growing recognition of the need for inclusivity and accessibility, the author provides a comprehensive look at the development of disability rights in the USSR. One of the most striking aspects of the book is the way in which the author uses his own personal experiences to illustrate the challenges faced by people with disabilities. Born with a physical disability, Fefyolov recounts the difficulties he faced in accessing education, employment, and other aspects of society, and how he was often met with suspicion and hostility from those who did not understand his needs.

Книга «В СССР нет инвалидов» В. Фефёлова - это мощная и заставляющая задуматься работа, в которой исследуется опыт людей с ограниченными возможностями в Советском Союзе в течение XX века. Автор, который сам имеет инвалидность, предлагает уникальный взгляд на проблемы, с которыми сталкивается эта маргинализированная группа, и способы, с помощью которых они смогли адаптироваться и процветать, несмотря на препятствия, стоящие на их пути. Книга начинается с обзора истории инвалидности в СССР, освещая пути развития политики и отношения правительства к людям с ограниченными возможностями с течением времени. С первых лет революции, когда инвалиды рассматривались как бремя для общества и часто были институционализированы или вынуждены жить в бедности, к поздним годам советской эпохи, когда росло признание необходимости инклюзивности и доступности, автор даёт всесторонний взгляд на развитие прав инвалидов в СССР. Одним из самых ярких аспектов книги является то, как автор использует собственный личный опыт, чтобы проиллюстрировать проблемы, с которыми сталкиваются люди с ограниченными возможностями. Рожденный с физическими недостатками, Фефёлов рассказывает о трудностях, с которыми он столкнулся при доступе к образованию, трудоустройству и другим аспектам общества, и о том, как его часто встречали с подозрением и враждебностью со стороны тех, кто не понимал его потребностей.

livre « Il n'y a pas de handicapés en URSS » de V. Fefolov est un travail puissant et réfléchissant qui explore l'expérience des personnes handicapées en Union soviétique au cours du XXe siècle. L'auteur, qui est lui-même handicapé, offre une vision unique des défis auxquels ce groupe marginalisé est confronté et des moyens par lesquels il a pu s'adapter et prospérer malgré les obstacles qu'il rencontre. livre commence par un examen de l'histoire du handicap en URSS, en soulignant les moyens de développer les politiques et les attitudes du gouvernement envers les personnes handicapées au fil du temps. Depuis les premières années de la révolution, lorsque les personnes handicapées ont été considérées comme un fardeau pour la société et ont souvent été institutionnalisées ou contraintes de vivre dans la pauvreté, jusqu'aux dernières années de l'ère soviétique, lorsque la nécessité de l'inclusion et de l'accessibilité a été reconnue, l'auteur donne une vision globale du développement des droits des personnes handicapées en URSS. L'un des aspects les plus frappants du livre est la façon dont l'auteur utilise sa propre expérience personnelle pour illustrer les problèmes rencontrés par les personnes handicapées. Né avec un handicap physique, Fefolov raconte les difficultés qu'il a rencontrées pour accéder à l'éducation, à l'emploi et à d'autres aspects de la société, et comment il a souvent été accueilli avec suspicion et hostilité par ceux qui ne comprenaient pas ses besoins.

libro «En la URSS no hay discapacitados» de V. Fefölov es una obra poderosa y que hace reflexionar, en la que se explora la experiencia de las personas con discapacidad en la Unión Soviética durante el siglo XX. autor, que él mismo tiene una discapacidad, ofrece una visión única de los retos que enfrenta este grupo marginado y de las formas en que ha podido adaptarse y prosperar a pesar de los obstáculos que se interponen en su camino. libro comienza con una revisión de la historia de la discapacidad en la URSS, destacando las formas en que la política se desarrolla y la actitud del gobierno hacia las personas con discapacidad a lo largo del tiempo. Desde los primeros de la revolución, cuando las personas con discapacidad eran vistas como una carga para la sociedad y a menudo eran institucionalizadas u obligadas a vivir en la pobreza, hasta los últimos de la era soviética, cuando creció el reconocimiento de la necesidad de inclusión y accesibilidad, el autor da una visión integral del desarrollo de los derechos de las personas con discapacidad en la URSS. Uno de los aspectos más llamativos del libro es cómo el autor utiliza su propia experiencia personal para ilustrar los desafíos que enfrentan las personas con discapacidad. Nacido con discapacidades físicas, Fefölov habla de las dificultades que encontró para acceder a la educación, el empleo y otros aspectos de la sociedad, y de lo frecuente que fue recibido con recelo y hostilidad por parte de quienes no entendían sus necesidades.

O livro «A URSS não tem deficientes», de V. Fefelov, é um trabalho poderoso e que faz refletir sobre a experiência de pessoas com deficiência na União Soviética durante o século XX. O autor, que tem a própria deficiência, oferece uma visão única dos problemas que este grupo marginalizado enfrenta e das formas pelas quais eles foram capazes de se adaptar e prosperar, apesar dos obstáculos que os impedem. O livro começa com uma revisão da história da deficiência na URSS, revelando os caminhos da política e as atitudes do governo em relação às pessoas com deficiência ao longo do tempo. Desde os primeiros anos da revolução, quando os deficientes eram vistos como um fardo para a sociedade e muitas vezes eram institucionalizados ou forçados a viver na pobreza, até os anos finais da era soviética, quando o reconhecimento da necessidade de inclusão e acessibilidade cresceu, o autor dá uma visão abrangente do desenvolvimento dos direitos dos deficientes na URSS. Um dos aspectos mais marcantes do livro é a forma como o autor usa sua própria experiência pessoal para ilustrar os problemas que as pessoas com deficiência enfrentam. Nascido com deficiências físicas, Fefyolov descreve as dificuldades que enfrentou no acesso à educação, ao emprego e a outros aspectos da sociedade, e a frequência com que foi recebido com suspeição e hostilidade por aqueles que não compreendiam suas necessidades.

Das Buch „In der UdSSR gibt es keine Behinderten“ von V. Fefelov ist ein kraftvolles und zum Nachdenken anregendes Werk, das die Erfahrungen von Menschen mit Behinderungen in der Sowjetunion im 20. Jahrhundert untersucht. Der Autor, der selbst eine Behinderung hat, bietet eine einzigartige Perspektive auf die Herausforderungen, denen sich diese marginalisierte Gruppe gegenübersieht, und die Möglichkeiten, wie sie sich trotz der Hindernisse, die ihnen im Weg stehen, anpassen und gedeihen konnten. Das Buch beginnt mit einem Überblick über die Geschichte der Behinderung in der UdSSR und beleuchtet die Wege der politischen Entwicklung und die Haltung der Regierung gegenüber Menschen mit Behinderungen im Laufe der Zeit. Von den ersten Jahren der Revolution, als Menschen mit Behinderungen als Belastung für die Gesellschaft angesehen wurden und oft institutionalisiert oder gezwungen waren, in Armut zu leben, bis zu den späten Jahren der Sowjetzeit, als die Notwendigkeit von Inklusion und Zugänglichkeit zunehmend anerkannt wurde, gibt der Autor einen umfassenden Einblick in die Entwicklung der Rechte von Menschen mit Behinderungen in der UdSSR. Einer der auffälligsten Aspekte des Buches ist die Art und Weise, wie der Autor seine eigenen persönlichen Erfahrungen nutzt, um die Probleme von Menschen mit Behinderungen zu veranschaulichen. Geboren mit körperlichen Behinderungen, erzählt Fefelov von den Schwierigkeiten, mit denen er beim Zugang zu Bildung, Beschäftigung und anderen Aspekten der Gesellschaft konfrontiert war, und wie er oft mit Misstrauen und Feindseligkeit von denen begrüßt wurde, die seine Bedürfnisse nicht verstanden.

Książka „Nie ma osób niepełnosprawnych w ZSRR” V. Fefyolov jest potężną i prowokującą do myślenia pracą, która bada doświadczenia osób niepełnosprawnych w Związku Radzieckim w XX wieku. Autor, który sam ma niepełnosprawność, oferuje niepowtarzalną perspektywę na wyzwania stojące przed tą zmarginalizowaną grupą oraz sposoby ich adaptacji i rozwoju pomimo przeszkód, które stoją na ich drodze. Książka rozpoczyna się od przeglądu historii niepełnosprawności w ZSRR, podkreślając sposoby rozwoju polityki i stosunek rządu do osób niepełnosprawnych w czasie. Od pierwszych lat rewolucji, kiedy osoby niepełnosprawne były postrzegane jako ciężar dla społeczeństwa i często były zinstytucjonalizowane lub zmuszane do życia w ubóstwie, w późnych latach ery sowieckiej, gdy rośnie uznanie potrzeby włączenia społecznego i dostępności, autor przedstawia kompleksowy obraz rozwoju praw osób niepełnosprawnych w ZSRR. Jednym z najbardziej uderzających aspektów książki jest to, jak autor wykorzystuje własne osobiste doświadczenia, aby zilustrować wyzwania, przed którymi stoją osoby niepełnosprawne. Urodzony z niepełnosprawnościami fizycznymi, Fefölov opowiada o trudnościach, z jakimi borykał się w dostępie do edukacji, zatrudnienia i innych aspektów społeczeństwa oraz o tym, jak często spotykał się z podejrzeniami i wrogością ze strony tych, którzy nie rozumieli jego potrzeb.

''

V. Fefyolov'un "SSCB'de engelli insan yoktur" kitabı, 20. yüzyılda Sovyetler Birliği'ndeki engelli insanların deneyimlerini araştıran güçlü ve düşündürücü bir çalışmadır. Kendisi de engelli olan yazar, bu marjinal grubun karşılaştığı zorluklar ve önlerine çıkan engellere rağmen uyum sağlayıp gelişebildikleri yollar hakkında benzersiz bir bakış açısı sunuyor. Kitap, SSCB'deki engellilik tarihine genel bir bakış ile başlıyor, siyasetin gelişim yollarını ve hükümetin zaman içinde engelli insanlara karşı tutumunu vurguluyor. Devrimin ilk yıllarından itibaren, engelli insanların toplum üzerinde bir yük olarak görüldüğü ve genellikle kurumsallaştırıldığı veya yoksulluk içinde yaşamaya zorlandığı, Sovyet döneminin son yıllarında, kapsayıcılık ve erişilebilirlik ihtiyacının farkına varıldığında, Yazar, SSCB'de engelli insanların haklarının gelişimi hakkında kapsamlı bir görüş sunmaktadır. Kitabın en çarpıcı yönlerinden biri, yazarın engelli insanların karşılaştığı zorlukları göstermek için kendi kişisel deneyimlerini nasıl kullandığıdır. Fiziksel engelli olarak doğan Fefölov, eğitime, istihdama ve toplumun diğer yönlerine erişimde karşılaştığı zorluklardan ve ihtiyaçlarını anlamayanlardan nasıl sık sık şüphe ve düşmanlıkla karşılandığından bahsediyor.

كتاب «لا يوجد معاقون في الاتحاد السوفياتي» للكاتب ف. فيفيولوف هو عمل قوي ومثير للتفكير يستكشف تجربة الأشخاص ذوي الإعاقة في الاتحاد السوفيتي خلال القرن العشرين. ويقدم صاحب البلاغ، وهو نفسه من ذوي الإعاقة، منظوراً فريداً للتحديات التي تواجهها هذه الفئة المهمشة والطرق التي تمكنت بها من التكيف والازدهار رغم العقبات التي تعترض طريقها. يبدأ الكتاب بلمحة عامة عن تاريخ الإعاقة في اتحاد الجمهوريات الاشتراكية السوفياتية، مع تسليط الضوء على طرق تطوير السياسة وموقف الحكومة تجاه الأشخاص ذوي الإعاقة بمرور الوقت. منذ السنوات الأولى من الثورة، عندما كان يُنظر إلى الأشخاص ذوي الإعاقة على أنهم عبء على المجتمع وكثيراً ما يتم إيداعهم في مؤسسات أو إجبارهم على العيش في فقر، بحلول أواخر الحقبة السوفياتية، عندما ازداد الاعتراف بالحاجة إلى الشمول وإمكانية الوصول، ويقدم صاحب البلاغ نظرة شاملة عن تطور حقوق الأشخاص ذوي الإعاقة في اتحاد الجمهوريات الاشتراكية السوفياتية. أحد أكثر جوانب الكتاب لفتًا للنظر هو كيفية استخدام الكاتبة لتجاربها الشخصية لتوضيح التحديات التي يواجهها الأشخاص ذوو الإعاقة. ولد فيفولوف مع إعاقات جسدية، ويتحدث عن الصعوبات التي واجهها في الوصول إلى التعليم والتوظيف وجوانب أخرى من المجتمع، وكيف قوبل في كثير من الأحيان بالشك والعداء من أولئك الذين لم يفهموا احتياجاته.