The Right to Be Forgotten: Privacy and the Media in the Digital Age In the digital age, the human race is creating, distributing, and storing more information than ever before. Frictionless and cheap digital networks have enabled the circulation of information in ways that either authors or subjects are unable to trace or control. Servers store data that can be found on the world wide web years after it has ceased to be accurate or relevant to its original use. These developments have given rise to a movement promoting a "right to be forgotten an argument that freedom of expression should be balanced by a right to erase information which affects an individual under certain conditions. The European Court of Justice's significant judgment in May 2014, in favor of the "right to be forgotten has required Google, the dominant internet search engine in Europe, to remove links to hundreds of thousands of pieces of information on application from individuals who considered their interests harmed. However, we know very little about how these delinking choices are made.

Право на забвение: конфиденциальность и средства массовой информации в цифровую эпоху В цифровую эпоху человечество создает, распространяет и хранит больше информации, чем когда-либо прежде. Бесфрикционные и дешевые цифровые сети позволили распространять информацию таким образом, что либо авторы, либо субъекты не могут отслеживать или контролировать. Серверы хранят данные, которые можно найти во всемирной паутине спустя годы после того, как они перестали быть точными или актуальными для своего первоначального использования. Эти события привели к тому, что движение, пропагандирующее право на забвение, выдвинуло аргумент о том, что свобода выражения мнений должна быть уравновешена правом стирать информацию, которая затрагивает человека при определенных условиях. Значительное решение Европейского суда в мае 2014 года в пользу «права на забвение» потребовало от Google, доминирующей интернет-поисковой системы в Европе, удалить ссылки на сотни тысяч фрагментов информации по заявлению от лиц, которые считали, что их интересы пострадали. Тем не менее, мы очень мало знаем о том, как делается этот выбор разделения.

Droit à l'oubli : la vie privée et les médias à l'ère numérique À l'ère numérique, l'humanité crée, diffuse et stocke plus d'informations que jamais. s réseaux numériques sans friction et bon marché ont permis de diffuser l'information de telle manière que les auteurs ou les entités ne peuvent ni suivre ni contrôler. s serveurs stockent des données qui peuvent être trouvées sur le World Wide Web des années après qu'ils ont cessé d'être exacts ou à jour pour leur utilisation initiale. Ces événements ont conduit le mouvement qui prône le droit à l'oubli à faire valoir que la liberté d'expression doit être contrebalancée par le droit d'effacer les informations qui touchent une personne sous certaines conditions. Une décision importante de la Cour européenne de justice en mai 2014 en faveur du « droit à l'oubli » a exigé de Google, le moteur de recherche Internet dominant en Europe, de supprimer les références à des centaines de milliers de données sur la déclaration de personnes qui pensaient que leurs intérêts avaient été touchés. Cependant, nous savons très peu de choses sur la façon dont ce choix de séparation est fait.

derecho al olvido: la privacidad y los medios de comunicación en la era digital En la era digital, la humanidad crea, difunde y almacena más información que nunca. redes digitales sin fricción y baratas han permitido la difusión de información de tal manera que, o los autores o las entidades no pueden rastrear o controlar. servidores almacenan datos que se pueden encontrar en la World Wide Web después de haber dejado de ser precisos o relevantes para su uso original. Estos hechos han llevado al movimiento que promueve el derecho al olvido a plantear el argumento de que la libertad de expresión debe ser equilibrada con el derecho a borrar la información que afecta a una persona bajo ciertas condiciones. Una decisión significativa del Tribunal de Justicia Europeo en mayo de 2014 a favor del «derecho al olvido» exigió a Google, el motor de búsqueda de Internet dominante en , que eliminara los enlaces a cientos de miles de fragmentos de información según una declaración de personas que creían que sus intereses habían sido afectados. n embargo, sabemos muy poco sobre cómo se hace esta selección de separación.

O direito ao esquecimento: privacidade e meios de comunicação na era digital Na era digital, a humanidade cria, distribui e armazena mais informação do que nunca. Redes digitais sem custo e baratas permitiram a disseminação de informações de forma que os autores ou os sujeitos não podem monitorizar ou controlar. Os servidores armazenam dados que podem ser encontrados em uma teia mundial anos depois de deixarem de ser precisos ou relevantes para o seu uso inicial. Estes acontecimentos levaram o movimento que promove o direito ao esquecimento a argumentar que a liberdade de expressão deve ser equilibrada pelo direito de apagar informações que afetam uma pessoa em certas condições. Uma decisão significativa do Tribunal Europeu de Justiça em maio de 2014 em favor do «direito ao esquecimento» exigiu que o Google, o motor de buscas dominado pela Internet na , removesse links para centenas de milhares de fragmentos de informação de pessoas que acreditavam que seus interesses haviam sido afetados. No entanto, sabemos muito pouco sobre como esta escolha de separação é feita.

Diritto all'oblio: privacy e media nell'era digitale Nell'era digitale, l'umanità crea, diffonde e conserva più informazioni che mai. reti digitali senza fili e a basso costo hanno permesso di diffondere informazioni in un modo che gli autori o i soggetti non sono in grado di monitorare o controllare. I server memorizzano i dati che possono essere trovati nel Web mondiale anni dopo aver smesso di essere precisi o rilevanti per il loro utilizzo iniziale. Questi sviluppi hanno portato il movimento che promuove il diritto all'oblio a sostenere che la libertà di espressione deve essere bilanciata dal diritto di cancellare le informazioni che colpiscono l'uomo in determinate condizioni. Una notevole sentenza della Corte di giustizia europea nel maggio 2014 in favore del «diritto all'oblio» ha richiesto a Google, il motore di ricerca online dominante in , di rimuovere i link a centinaia di migliaia di frammenti di informazioni da persone che ritenevano che i loro interessi fossero danneggiati. Tuttavia, sappiamo molto poco su come si fa questa scelta di separazione.

Das Recht auf Vergessen: Privatsphäre und Medien im digitalen Zeitalter Im digitalen Zeitalter schafft, verbreitet und speichert die Menschheit mehr Informationen als je zuvor. Reibungslose und billige digitale Netzwerke haben es ermöglicht, Informationen auf eine Weise zu verbreiten, die entweder Autoren oder Akteure nicht verfolgen oder kontrollieren können. Server speichern Daten, die im World Wide Web zu finden sind, Jahre nachdem sie für ihre ursprüngliche Verwendung nicht mehr genau oder relevant sind. Diese Entwicklungen haben dazu geführt, dass eine Bewegung, die das Recht auf Vergessen fördert, das Argument vorbringt, dass die Meinungsfreiheit durch das Recht auf Löschung von Informationen, die eine Person unter bestimmten Bedingungen betreffen, ausgeglichen werden muss. Ein bedeutendes Urteil des Europäischen Gerichtshofs vom Mai 2014 zugunsten des „Rechts auf Vergessen“ verlangte von Google, der dominierenden Internet-Suchmaschine in , Links zu Hunderttausenden von Informationen zu einem Antrag von Personen zu entfernen, die glaubten, dass ihre Interessen verletzt wurden. Wir wissen jedoch sehr wenig darüber, wie diese Trennungswahl getroffen wird.

Prawo do bycia zapomnianym: Prywatność i media w erze cyfrowej W erze cyfrowej ludzkość tworzy, rozpowszechnia i przechowuje więcej informacji niż kiedykolwiek wcześniej. Bezskuteczne i tanie sieci cyfrowe umożliwiły rozpowszechnianie informacji w taki sposób, aby ani autorzy, ani aktorzy nie mogli ich monitorować ani kontrolować. Serwery przechowują dane, które można znaleźć w sieci World Wide Web po latach, gdy nie są one już dokładne lub istotne dla pierwotnego użytkowania. Zmiany te doprowadziły do powstania ruchu promującego prawo do bycia zapomnianym, aby argumentować, że wolność słowa musi być zrównoważona prawem do usuwania informacji, które pod pewnymi warunkami wpływają na osobę fizyczną. Znaczące orzeczenie ETS w maju 2014 r. na rzecz „prawa do bycia zapomnianym” wymagało od Google, dominującej w Europie wyszukiwarki internetowej, usunięcia linków do setek tysięcy informacji na temat aplikacji od osób, które uważały, że ich interesy zostały naruszone. Jednak niewiele wiemy o tym, jak ten wybór jest dokonywany.

הזכות להישכח: פרטיות והמדיה בעידן הדיגיטלי בעידן הדיגיטלי, האנושות יוצרת, מפיצה ומאחסנת יותר מידע מאי פעם. רשתות דיגיטליות חסרות חיכוך וזולות אפשרו להפיץ מידע באופן שסופרים או שחקנים לא יוכלו לפקח או לשלוט בו. שרתים מאחסנים נתונים שניתן למצוא ברשת העולמית שנים לאחר שהיא כבר לא מדויקת או רלוונטית לשימוש המקורי שלה. התפתחויות אלה הובילו תנועה המקדמת את הזכות להישכח כדי לטעון שיש לאזן בין חופש הביטוי לבין הזכות למחוק מידע המשפיע על הפרט בתנאים מסוימים. פסיקה משמעותית של ECJ במאי 2014 לטובת ”הזכות להישכח” דרשה מגוגל, מנוע החיפוש הבולט באירופה, להסיר קישורים למאות אלפי פיסות מידע ביישום מאנשים שהאמינו שהאינטרסים שלהם נפגעו. עם זאת, אנחנו יודעים מעט מאוד על איך בחירה זו של הפרדה נעשית.''

Unutulma Hakkı: Dijital Çağda Mahremiyet ve Medya Dijital çağda insanlık her zamankinden daha fazla bilgi yaratıyor, yayıyor ve depoluyor. Sürtünmesiz ve ucuz dijital ağlar, bilginin yazarların veya aktörlerin izleyemeyeceği veya kontrol edemeyeceği şekilde yayılmasına izin vermiştir. Sunucular, World Wide Web'de bulunabilecek verileri, artık doğru veya orijinal kullanımıyla alakalı olmamasından yıllar sonra saklar. Bu gelişmeler, ifade özgürlüğünün belirli koşullar altında bir bireyi etkileyen bilgileri silme hakkı ile dengelenmesi gerektiğini savunmak için unutulma hakkını teşvik eden bir harekete yol açmıştır. Avrupa Adalet Divanı'nın Mayıs 2014'te "unutulma hakkı" lehine verdiği önemli bir karar, Avrupa'nın baskın internet arama motoru olan Google'ın, bir uygulamadaki yüz binlerce bilgi parçasına, çıkarlarının zarar gördüğüne inanan kişilerden gelen bağlantıları kaldırmasını gerektirdi. Yine de bu ayrılık seçiminin nasıl yapıldığı hakkında çok az şey biliyoruz.

الحق في النسيان: الخصوصية ووسائل الإعلام في العصر الرقمي في العصر الرقمي، تقوم البشرية بإنشاء ونشر وتخزين المزيد من المعلومات أكثر من أي وقت مضى. سمحت الشبكات الرقمية الخالية من الاحتكاك والرخيصة بنشر المعلومات بطريقة لا يستطيع المؤلفون أو الجهات الفاعلة مراقبتها أو التحكم فيها. تقوم الخواديم بتخزين البيانات التي يمكن العثور عليها على الشبكة العالمية بعد سنوات من عدم دقتها أو صلتها باستخدامها الأصلي. وقد أدت هذه التطورات إلى قيام حركة تروج للحق في النسيان للدفع بأن حرية التعبير يجب أن توازن بالحق في محو المعلومات التي تؤثر على الفرد في ظل ظروف معينة. طلب حكم كبير لمحكمة العدل الأوروبية في مايو 2014 لصالح «الحق في النسيان» من Google، محرك البحث المهيمن على الإنترنت في أوروبا، إزالة روابط لمئات الآلاف من المعلومات حول طلب من أفراد يعتقدون أن مصالحهم قد تضررت. ومع ذلك، لا نعرف سوى القليل جدًا عن كيفية اختيار الانفصال هذا.

遺忘權：數字時代的隱私和媒體在數字時代，人類創造、傳播和存儲的信息比以往任何時候都多。無摩擦和廉價的數字網絡允許以作者或實體無法跟蹤或控制的方式傳播信息。服務器存儲數據，這些數據在它們不再準確或與其原始使用相關數後可以在萬維網上找到。這些事件導致倡導遺忘權的運動提出了一個論點，即言論自由必須與在某些條件下抹去影響個人的信息的權利相平衡。20145月，歐洲法院的一項重大裁決支持「遺忘權」，要求歐洲主要的互聯網搜索引擎谷歌（Google）刪除對那些認為其利益受到影響的個人的申請中數十萬條信息的鏈接。然而，我們對這種分離選擇是如何進行的知之甚少。