Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machines, and Tomorrow's Music Today In his latest book, Futuromania, Simon Reynolds delves into the realm of modern music, exploring how ideas of the future are articulated through electronic dreams and desiring machines. The book offers a collection of thought-provoking essays that examine the relationship between technology and music, highlighting how the two have evolved together over time. Reynolds argues that the current obsession with the future in music is not a malaise, but rather a dangerously excessive vigor that could potentially threaten humanity's survival. The book begins by examining the phenomenon of retromania, where musicians and listeners alike become fixated on recycling and reenacting the past, rather than looking towards the future. This trend has led to a stagnation in musical innovation, as artists and audiences become mired in nostalgia for past glories. However, Reynolds argues that this obsession with the past is not just a harmless indulgence, but rather a dangerous distraction from the challenges of the present. Futuromania takes a different approach, exploring how electronic and digital sounds have prefigured the future of pop music. From Donna Summer and David Bowie to Daft Punk, Afrobeats, and Atlanta trap, Reynolds shows how boundary-pushing music of the past has become the popularized beat of the present.

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machines, and Tomorrow's Music Today В своей последней книге «Футуромания» Саймон Рейнольдс углубляется в область современной музыки, исследуя, как идеи будущего артикулируются через электронные мечты и желательные машины. Книга предлагает сборник заставляющих задуматься эссе, которые исследуют взаимосвязь между технологиями и музыкой, подчеркивая, как они вместе развивались с течением времени. Рейнольдс утверждает, что нынешняя одержимость будущим в музыке - это не недомогание, а скорее опасно чрезмерная энергичность, которая потенциально может угрожать выживанию человечества. Книга начинается с изучения феномена ретромании, когда музыканты и слушатели одинаково зацикливаются на переработке и воссоздании прошлого, а не смотрят в будущее. Эта тенденция привела к стагнации музыкальных инноваций, поскольку артисты и зрители погрязли в ностальгии по былой славе. Однако Рейнольдс утверждает, что эта одержимость прошлым - не просто безобидная индульгенция, а скорее опасное отвлечение от вызовов настоящего. Futuromania использует другой подход, исследуя, как электронные и цифровые звуки предопределили будущее поп-музыки. От Донны Саммер и Дэвида Боуи до Daft Punk, Afrobeats и Atlanta trap, Рейнольдс показывает, как продвигающая границы музыка прошлого стала популяризированным битом настоящего.

Futuromania : Electronic Dreams, Desiring Machines et Tomorrow's Music Today Dans son dernier livre Futuromania, mon Reynolds explore le domaine de la musique contemporaine en explorant comment les idées du futur s'articulent à travers des rêves électroniques et des machines désirables. livre propose un recueil d'essais qui explorent la relation entre la technologie et la musique, soulignant comment ils ont évolué ensemble au fil du temps. Reynolds affirme que l'obsession actuelle pour l'avenir de la musique n'est pas un malaise, mais plutôt une énergie excessive dangereuse qui pourrait potentiellement menacer la survie de l'humanité. livre commence par étudier le phénomène de la rétromanie, où les musiciens et les auditeurs se concentrent sur le recyclage et la reconstitution du passé plutôt que sur l'avenir. Cette tendance a conduit à la stagnation de l'innovation musicale, car les artistes et le public se sont engouffrés dans la nostalgie de la gloire d'autrefois. Cependant, Reynolds affirme que cette obsession du passé n'est pas seulement une indulgence inoffensive, mais plutôt une distraction dangereuse des défis du présent. Futuromania adopte une approche différente en explorant comment les sons électroniques et numériques ont prédéterminé l'avenir de la musique pop. De Donna Summer et David Bowie à Daft Punk, Afrobeats et Atlanta trap, Reynolds montre comment la musique du passé est devenue une batte popularisée du présent.

Futuromania: Sueños Electrónicos, Máquinas Desiring, and Tomorrow's Music Today En su último libro Futuromania, mon Reynolds profundiza en el campo de la música contemporánea investigando cómo se articulan las ideas del futuro a través de los sueños electrónicos y máquinas deseables. libro propone una colección de ensayos que hacen reflexionar, que exploran la relación entre la tecnología y la música, destacando cómo han evolucionado juntos a lo largo del tiempo. Reynolds sostiene que la obsesión actual por el futuro en la música no es un malestar, sino más bien una energía peligrosamente excesiva que potencialmente podría amenazar la supervivencia de la humanidad. libro comienza estudiando el fenómeno de la retromanía, cuando músicos y oyentes se obsesionan por igual con reciclar y recrear el pasado en lugar de mirar al futuro. Esta tendencia ha provocado un estancamiento de la innovación musical, ya que artistas y público se han visto inmersos en la nostalgia de la fama pasada. n embargo, Reynolds sostiene que esta obsesión con el pasado no es sólo una indulgencia inofensiva, sino más bien una peligrosa distracción de los desafíos del presente. Futuromania adopta un enfoque diferente, explorando cómo los sonidos electrónicos y digitales predeterminaron el futuro del pop. Desde Donna Summer y David Bowie hasta Daft Punk, Afrobeats y Atlanta trap, Reynolds muestra cómo la música de promoción de fronteras del pasado se ha convertido en el bate popularizado del presente.

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machines, and Tomorrow's Music Today Em seu último livro, «Futuromania», mon Reynolds se aprofundou no campo da música moderna, explorando como as ideias do futuro são articuladas através de sonhos eletrônicos e máquinas desejáveis. O livro oferece uma compilação de ensaios que fazem refletir sobre a relação entre a tecnologia e a música, destacando como eles evoluíram juntos ao longo do tempo. Reynolds afirma que a obsessão atual com o futuro na música não é um mal-estar, mas sim uma energia perigosamente excessiva que pode ameaçar a sobrevivência da humanidade. O livro começa com um estudo sobre o fenômeno da retromoção, quando músicos e ouvintes estão igualmente atentos à reciclagem e reconstituição do passado, em vez de olhar para o futuro. Essa tendência fez com que a inovação musical ficasse estagnada, com artistas e plateias a ficarem atolados pela nostalgia de outrora. Mas Reynolds afirma que essa obsessão pelo passado não é apenas uma indulgência inofensiva, mas uma distração perigosa dos desafios do presente. Futuromania usa uma abordagem diferente, explorando como os sons eletrônicos e digitais determinaram o futuro da música pop. De Donna Summer e David Bowie a Daft Punk, Afrobeats e Atlanta trap, Reynolds mostra como a música que promove os limites do passado se tornou um batido popularizado do presente.

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machine, and Tomorrow's Music Today Nel suo ultimo libro, «Futuromania», mon Reynolds approfondisce il campo della musica contemporanea, esplorando come le idee future si articolino attraverso i sogni elettronici e le macchine desiderabili. Il libro offre una raccolta di saggi che fanno riflettere, che esplorano il rapporto tra tecnologia e musica, sottolineando come si sono evoluti insieme nel tempo. Reynolds sostiene che l'attuale ossessione per il futuro della musica non è il malessere, ma piuttosto l'eccessiva energia che potrebbe minacciare la sopravvivenza dell'umanità. Il libro inizia studiando il fenomeno della retromarcia, quando musicisti e ascoltatori si concentrano ugualmente sul riciclo e la ricreazione del passato, anziché guardare al futuro. Questa tendenza ha portato a una stagnazione dell'innovazione musicale, perché artisti e spettatori si sono inceppati nella nostalgia della gloria di prima. Ma Reynolds sostiene che questa ossessione per il passato non sia solo un'indulgenza innocua, ma piuttosto una pericolosa distrazione dalle sfide del presente. Futuromania utilizza un approccio diverso, esplorando come i suoni elettronici e digitali abbiano determinato il futuro della musica pop. Da Donna Summer e David Bowie ai Daft Punk, Afrobeats e Atlanta trap, Reynolds mostra come la musica che promuove i confini del passato sia diventata un battito diffuso del presente.

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machines, and Tomorrow 's Music Today mon Reynolds taucht in seinem neuesten Buch Futuromania in das Feld der zeitgenössischen Musik ein und untersucht, wie Ideen der Zukunft durch elektronische Träume und wünschenswerte Maschinen artikuliert werden. Das Buch bietet eine Sammlung von zum Nachdenken anregenden Essays, die die Beziehung zwischen Technologie und Musik untersuchen und hervorheben, wie sie sich im Laufe der Zeit gemeinsam entwickelt haben. Reynolds argumentiert, dass die gegenwärtige Obsession mit der Zukunft der Musik kein Unwohlsein ist, sondern eine gefährlich übermäßige Energie, die das Überleben der Menschheit gefährden könnte. Das Buch beginnt mit der Untersuchung des Phänomens der Retromanie, bei dem Musiker und Zuhörer gleichermaßen auf die Überarbeitung und Rekonstruktion der Vergangenheit fixiert sind, anstatt in die Zukunft zu blicken. Dieser Trend hat zu einer Stagnation der musikalischen Innovation geführt, da Künstler und Publikum in Nostalgie für früheren Ruhm versunken sind. Reynolds argumentiert jedoch, dass diese Obsession mit der Vergangenheit nicht nur ein harmloser Genuss ist, sondern eine gefährliche Ablenkung von den Herausforderungen der Gegenwart. Futuromania verfolgt einen anderen Ansatz und untersucht, wie elektronische und digitale Klänge die Zukunft der Popmusik prädestiniert haben. Von Donna Summer und David Bowie bis zu Daft Punk, Afrobeats und Atlanta Trap zeigt Reynolds, wie grenzwertige Musik der Vergangenheit zu einem populären Beat der Gegenwart wurde.

Futuromania: Elektroniczne sny, pożądane maszyny i jutrzejsza muzyka Dziś w swojej najnowszej książce, Futuromania, mon Reynolds zagłębia się w polu współczesnej muzyki, badając, jak idee przyszłości są wypowiadane przez elektroniczne marzenia i pożądane maszyny. Książka oferuje zbiór prowokujących do myślenia esejów, które badają relacje między technologią a muzyką, podkreślając, jak ewoluowały razem w czasie. Reynolds twierdzi, że obecna obsesja na punkcie przyszłości muzyki nie jest złym zjawiskiem, lecz niebezpiecznie nadmierną energią, która może potencjalnie zagrozić przetrwaniu ludzkości. Książka rozpoczyna się od odkrycia zjawiska retromanii, gdzie muzycy i słuchacze mają obsesję na punkcie przerobienia i odtworzenia przeszłości, a nie patrzenia w przyszłość. Trend doprowadził do stagnacji innowacji muzycznych, ponieważ artyści i publiczność tulą w nostalgii za dawne chwały. Jednak Reynolds twierdzi, że ta obsesja na punkcie przeszłości jest nie tylko nieszkodliwym odpustem, ale raczej niebezpiecznym odwróceniem uwagi od wyzwań obecnych. Futuromania przyjmuje inne podejście, badając, jak dźwięki elektroniczne i cyfrowe z góry określają przyszłość muzyki pop. Od Donny Summer i Davida Bowie do Daft Punk, Afrobeats i Atlanta pułapka, Reynolds pokazuje, jak granica pchająca muzykę z przeszłości stała się popularnym pobiciem teraźniejszości.

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machine, and Tomorrow's Music Today בספרו האחרון, Futuromania, סיימון ריינולדס מתעמק בתחום המוזיקה העכשווית על ידי חקר כיצד רעיונות העתיד מתבטאים באמצעות חלומות אלקטרוניים ומכונות רצויות. הספר מציע אוסף של מאמרים מעוררי מחשבה אשר חוקרים את היחסים בין טכנולוגיה ומוזיקה, ומדגישים כיצד הם התפתחו יחד לאורך זמן. ריינולדס טוען כי האובססיה העכשווית לעתיד במוזיקה אינה עלבון, אלא אנרגיה מוגזמת ומסוכנת שעלולה לאיים על הישרדות האנושות. הספר מתחיל בחקר תופעת הרטרומניה, שבה מוזיקאים ומאזינים כאחד אובססיביים לגבי עבודה מחדש ויצירה מחדש של העבר במקום להביט אל העתיד. המגמה הובילה לחדשנות מוזיקלית איתנה כאמנים וכקהל המתפלש בנוסטלגיה לתפארת העבר. עם זאת, ריינולדס טוען כי אובססיה זו עם העבר אינה רק פינוק לא מזיק, אלא הסחת דעת מסוכנת מהאתגרים של ההווה. פוטורומניה נוקטת בגישה שונה, בוחנת כיצד צלילים אלקטרוניים ודיגיטליים קובעים מראש את עתיד מוזיקת הפופ. מדונה סאמר ודייוויד בואי ועד דאפט פאנק, אפרובטס ואטלנטה, ריינולדס מראה איך המוזיקה הדוחפת את גבולות העבר הפכה לפעימה הפופולרית של ההווה.''

Futuromania: Electronic Dreams, Desiring Machines, and Tomorrow's Music Today Son kitabı Futuromania'da mon Reynolds, geleceğin fikirlerinin elektronik rüyalar ve arzu edilen makineler aracılığıyla nasıl ifade edildiğini keşfederek çağdaş müzik alanına giriyor. Kitap, teknoloji ve müzik arasındaki ilişkiyi araştıran ve zaman içinde birlikte nasıl geliştiklerini vurgulayan, düşündürücü makalelerden oluşan bir koleksiyon sunuyor. Reynolds, müzikte gelecekle ilgili mevcut saplantının bir rahatsızlık değil, insanlığın hayatta kalmasını potansiyel olarak tehdit edebilecek tehlikeli derecede aşırı bir enerji olduğunu savunuyor. Kitap, müzisyenlerin ve dinleyicilerin, geleceğe bakmak yerine geçmişi yeniden işleme ve yeniden yaratma konusunda takıntılı oldukları retromani fenomenini keşfederek başlıyor. Bu eğilim, sanatçılar ve izleyiciler geçmiş ihtişamlar için nostaljide debelenirken durgun müzikal yeniliklere yol açtı. Bununla birlikte, Reynolds geçmişe olan bu saplantının sadece zararsız bir hoşgörü değil, günümüzün zorluklarından tehlikeli bir dikkat dağıtıcı olduğunu savunuyor. Futuromania, elektronik ve dijital seslerin pop müziğin geleceğini nasıl belirlediğini araştırarak farklı bir yaklaşım benimsiyor. Donna Summer ve David Bowie'den Daft Punk, Afrobeats ve Atlanta tuzağına kadar, Reynolds geçmişin sınırları zorlayan müziğinin günümüzün popüler ritmi haline geldiğini gösteriyor.

هوس المستقبل: الأحلام الإلكترونية، والآلات الراغبة، وموسيقى الغد اليوم في كتابه الأخير، Futuromania، يتعمق سيمون رينولدز في مجال الموسيقى المعاصرة من خلال استكشاف كيفية التعبير عن أفكار المستقبل من خلال الأحلام الإلكترونية والآلات المرغوبة. يقدم الكتاب مجموعة من المقالات المثيرة للتفكير والتي تستكشف العلاقة بين التكنولوجيا والموسيقى، وتسلط الضوء على كيفية تطورهما معًا بمرور الوقت. يجادل رينولدز بأن الهوس الحالي بالمستقبل في الموسيقى ليس توعكًا، ولكنه طاقة مفرطة بشكل خطير يمكن أن تهدد بقاء البشرية. يبدأ الكتاب باستكشاف ظاهرة هوس العودة، حيث يستحوذ الموسيقيون والمستمعون على حد سواء على إعادة صياغة الماضي وإعادة إنشائه بدلاً من التطلع إلى المستقبل. أدى هذا الاتجاه إلى ركود الابتكار الموسيقي حيث يغرق الفنانون والجماهير في الحنين إلى أمجاد الماضي. ومع ذلك، يجادل رينولدز بأن هذا الهوس بالماضي ليس مجرد تساهل غير ضار، بل هو إلهاء خطير عن تحديات الحاضر. يتخذ Futuromania نهجًا مختلفًا، حيث يستكشف كيف حددت الأصوات الإلكترونية والرقمية مسبقًا مستقبل موسيقى البوب. من Donna Summer و David Bowie إلى Daft Punk و Afrobeats و Atlanta trap، يُظهر Reynolds كيف أصبحت موسيقى الماضي التي تدفع الحدود هي الإيقاع الشعبي للحاضر.