A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Along the Yukon River As I embarked on my journey down the majestic Yukon River, I knew that this would be more than just a voyage into the northern wilderness. It was an expedition into the history of the river and a record of the inimitable inhabitants of the region, both historic and contemporary. My literary kinship with John Muir's Travels in Alaska and John McPhee's Coming into the Country made me realize that A Land Gone Lonesome was the book on Alaska for the new century. The Yukon River had been the site of the Klondike gold rush, and as I paddled my square-sterned canoe through its turquoise waters, I was determined to explore the lives of the tough souls who clung to the old ways, even as government policies were extinguishing their way of life. The wilderness dwellers, both men and women, were a living archive of North American pioneer values. As I encountered these natives, I found myself drawn into the bare-knuckle melodrama of frontier life, and further back still, into the very origins of the Yukon river world. With the rare perspective of an insider, I give us an intelligent, lyrical, and ultimately, probably the last portrait of the river people along the upper Yukon.

A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Along the Yukon River Когда я отправился в свое путешествие по величественной реке Юкон, я знал, что это будет больше, чем просто путешествие в северную дикую природу. Это была экспедиция в историю реки и запись неповторимых жителей региона, как исторических, так и современных. Мое литературное родство с произведениями Джона Мьюра «Путешествия по Аляске» и Джона Макфи «Прибытие в страну» заставило меня осознать, что «Земля, ушедшая в одиночество» была книгой об Аляске для нового века. Река Юкон была местом золотой лихорадки на Клондайке, и когда я проплыл на своем квадратном каноэ по его бирюзовым водам, я был полон решимости исследовать жизнь крепких душ, которые цеплялись за старые пути, даже когда государственная политика гасила их образ жизни. Обитатели дикой природы, как мужчины, так и женщины, были живым архивом североамериканских пионерских ценностей. Когда я столкнулся с этими туземцами, я оказался втянутым в мелодраму пограничной жизни с голыми костяшками пальцев и, наконец, в самые истоки мира реки Юкон. С редкой перспективой инсайдера я даю нам интеллигентный, лирический, и в конечном счете, наверное, последний портрет речного народа вдоль верхнего Юкона.

A Land Gone Lonesome : An Inland Voyage Along the Yukon River Quand je me suis rendu sur le majestueux fleuve Yukon, je savais que ce serait plus qu'un simple voyage dans la faune du Nord. C'était une expédition dans l'histoire du fleuve et un enregistrement des habitants uniques de la région, à la fois historiques et modernes. Ma parenté littéraire avec les œuvres de John Muir, « Voyage en Alaska » et de John McPhee, « Arrivée au pays », m'a fait réaliser que « La Terre seule » était un livre sur l'Alaska pour le nouveau siècle. fleuve Yukon a été le théâtre d'une ruée vers l'or dans le Klondike, et quand j'ai navigué sur mon canot carré le long de ses eaux turquoise, j'étais déterminé à explorer la vie des âmes fortes qui s'accrochaient aux vieilles voies, même lorsque les politiques publiques éteignaient leur mode de vie. s habitants de la faune, hommes et femmes, étaient des archives vivantes des valeurs pionnières nord-américaines. Quand j'ai rencontré ces indigènes, je me suis retrouvé entraîné dans le mélodrame de la vie frontalière avec les os des doigts nus et finalement dans les origines du monde du fleuve Yukon. Avec une perspective d'initié rare, je nous donne un intelligent, lyrique, et en fin de compte probablement le dernier portrait d'un peuple fluvial le long du Yukon supérieur.

A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Along the Yukon River Cuando empecé mi viaje por el majestuoso río Yukón, sabía que sería algo más que un viaje a la vida silvestre del norte. Fue una expedición a la historia del río y un registro de los habitantes irrepetibles de la región, tanto históricos como modernos. Mi parentesco literario con las obras de John Muir «Viajes a Alaska» y John McPhee «La llegada al país» me hizo darme cuenta de que «La tierra que se fue sola» era un libro sobre Alaska para el nuevo siglo. río Yukón era un lugar de fiebre del oro en Klondike, y cuando navegaba en mi canoa cuadrada por sus aguas turquesas, estaba decidido a explorar la vida de las almas fuertes que se aferraban a los viejos caminos, incluso cuando las políticas públicas extinguían su estilo de vida. habitantes de la vida silvestre, tanto hombres como mujeres, fueron el archivo vivo de los valores pioneros norteamericanos. Cuando me encontré con estos nativos, me encontré atrapado en el melodrama de la vida fronteriza con los nudillos desnudos de los dedos y finalmente en las fuentes del mundo del río Yukón. Con la rara perspectiva del infiltrado, nos doy un retrato inteligente, lírico, y en última instancia, probablemente el último retrato de un pueblo fluvial a lo largo del alto Yukón.

A Land Gone Lonesome: An Inland Viajage Along the Yukon River Quando viajei pelo majestoso rio Yukon, eu sabia que seria mais do que uma viagem para a vida selvagem do norte. Foi uma expedição para a história do rio e um registo de pessoas da região, tanto históricas como modernas. O meu parentesco literário com «Viagens pelo Alasca», de John Muir, e John McPhee, «A Chegada ao País», fez-me perceber que «A Terra Solitária» era um livro sobre o Alasca para a Nova Idade. O rio Yukon era o local da febre do ouro em Klondike, e quando nadei na minha canoa quadrada pelas suas águas turquesa, eu estava determinado a explorar a vida de almas fortes que se agarravam aos velhos caminhos, mesmo quando as políticas do governo estavam a extinguir o seu estilo de vida. Os habitantes da vida selvagem, homens e mulheres, eram um arquivo vivo dos valores pioneiros da América do Norte. Quando me deparei com estes nativos, acabei arrastado para o melodrama da vida fronteiriça com os meus dedos nus e, finalmente, para as origens do rio Yukon. Com uma perspectiva rara de insider, dou-nos um retrato inteligente, lírico, e, em última análise, talvez o último retrato de um povo fluvial ao longo do alto Yukon.

A Land Gone Lonesome: An Inland Viaggio Along the Yukon River Quando ho intrapreso il mio viaggio attraverso il maestoso fiume Yukon, sapevo che sarebbe stato più di un semplice viaggio nella natura selvaggia del nord. È stata una spedizione nella storia del fiume e registrare gli unici abitanti della regione, sia storici che moderni. La mia parentela letteraria con «Il viaggio in Alaska» di John Meur e John McPhee, «L'arrivo nel paese», mi ha fatto capire che «La Terra in Solitudine» era un libro sull'Alaska per il nuovo secolo. Il fiume Yukon era il luogo della febbre dell'oro a Klondike, e quando ho nuotato sulla mia canoa quadrata sulle sue acque turchesi, ero determinato a esplorare la vita delle anime forti che si aggrappavano alle vecchie vie, anche quando le politiche statali hanno smarrito il loro stile di vita. Gli abitanti della fauna selvatica, uomini e donne, erano un archivio vivente dei valori pionieristici nordamericani. Quando mi sono imbattuto in questi indigeni, mi sono trovato coinvolto in un melodramma della vita di confine con le ossa nude delle dita e, infine, nelle origini del fiume Yukon. Con una rara prospettiva di insidia, ci do un intellettuale, lirico, e, alla fine, forse l'ultimo ritratto del popolo del fiume lungo l'alto Yukon.

A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Along the Yukon River Als ich mich auf meine Reise entlang des majestätischen Yukon River begab, wusste ich, dass es mehr sein würde als nur eine Reise in die Wildnis des Nordens. Es war eine Expedition in die Geschichte des Flusses und eine Aufzeichnung der einzigartigen Bewohner der Region, sowohl historisch als auch modern. Meine literarische Verwandtschaft mit John Muirs „Alaska Journeys“ und John McPhees „Arrival to the Country“ machte mir klar, dass „Land in die Einsamkeit gegangen“ ein Buch über Alaska für ein neues Jahrhundert war. Der Yukon River war der Ort des Goldrausches auf Klondike, und als ich mit meinem Kanu durch sein türkisfarbenes Wasser segelte, war ich entschlossen, das ben starker Seelen zu erkunden, die sich an alte Pfade klammerten, selbst als die Regierungspolitik ihre bensweise auslöschte. Die Bewohner der Wildnis, sowohl Männer als auch Frauen, waren ein lebendiges Archiv nordamerikanischer Pionierwerte. Als ich diesen Eingeborenen begegnete, wurde ich in ein Melodram des Grenzlebens mit bloßen Fingerknöcheln und schließlich in die Ursprünge der Welt des Yukon River gezogen. Mit der seltenen Insider-Perspektive gebe ich uns ein intelligentes, lyrisches und letztlich wohl letztes Porträt des Flussvolks entlang des oberen Yukon.

A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Wzdłuż rzeki Yukon Kiedy wyruszyłem w podróż w górę majestatycznej rzeki Yukon, wiedziałem, że to będzie coś więcej niż tylko wycieczka na północną pustynię. Była to wyprawa w historię rzeki i zapis wyjątkowych mieszkańców regionu, zarówno historycznych, jak i nowoczesnych. Moja literacka więź z „Podróżami po Alasce” Johna Muira i „Przyjazdem do kraju” Johna McPhee'a uświadomiła mi, że „Ziemia odeszła sama” była książką o Alasce na nowy wiek. Rzeka Yukon była miejscem gorączki złota Klondike, a kiedy płynąłem moim kwadratowym kajakiem przez jego turkusowe wody, byłem zdecydowany zbadać życie silnych dusz, które trzymały się starych sposobów, nawet gdy polityka rządowa ugasiła ich styl życia. Mieszkańcy przyrody, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, byli żywym archiwum północnoamerykańskich wartości pionierskich. Kiedy natknąłem się na tych tubylców, uwikłałem się w melodramat gołego życia granicznego i wreszcie samego pochodzenia świata Yukon River. Z rzadką perspektywą insider, daję nam inteligentny, liryczny, a ostatecznie, prawdopodobnie, ostatni portret ludzi rzeki wzdłuż górnego Jukonu.

''

A Land Gone Lonesome: An Inland Voyage Along the Yukon River Görkemli Yukon Nehri'ne doğru yola çıktığımda, bunun kuzeydeki vahşi doğaya bir yolculuktan daha fazlası olacağını biliyordum. Nehrin tarihine bir keşif gezisiydi ve hem tarihi hem de modern bölgenin eşsiz sakinlerinin bir kaydıydı. John Muir'in "Travels in Alaska've John McPhee'nin" Coming to the Country'ile olan edebi akrabalığım, "The Land Gone Alone'un yeni yüzyıl için Alaska hakkında bir kitap olduğunu fark etmemi sağladı. Yukon Nehri, Klondike altın hücumunun yeriydi ve kare kanomu turkuaz sularından geçirdiğimde, hükümet politikası yaşam tarzlarını ortadan kaldırırken bile eski yollara yapışan sağlam ruhların hayatlarını keşfetmeye kararlıydım. Hem erkek hem de kadın olan vahşi yaşam sakinleri, Kuzey Amerika'nın öncü değerlerinin yaşayan bir arşiviydi. Bu yerlilerle karşılaştığımda, çıplak eklemli sınır yaşamının melodramına ve nihayet Yukon Nehri dünyasının kökenlerine gömüldüm. İçerden biri olma ihtimaliyle, bize Yukon'un yukarısındaki nehir insanlarının zekice, lirik ve nihayetinde muhtemelen son portresini veriyorum.

أرض ذهبت وحيدة: رحلة داخلية على طول نهر يوكون عندما انطلقت في رحلتي صعودًا إلى نهر يوكون المهيب، كنت أعلم أنها ستكون أكثر من مجرد رحلة إلى البرية الشمالية. كانت رحلة استكشافية في تاريخ النهر وسجلاً لسكان المنطقة الفريدين، التاريخيين والحديثين. جعلتني قرابتي الأدبية مع «رحلات في ألاسكا» لجون موير و «القدوم إلى البلاد» لجون ماكفي أدرك أن «الأرض ذهبت وحدها» كان كتابًا عن ألاسكا للقرن الجديد. كان نهر يوكون موقع اندفاع الذهب في كلوندايك، وعندما أبحرت في زورقي المربع عبر مياهه الفيروزية، كنت مصممًا على استكشاف حياة الأرواح القوية التي تشبثت بالطرق القديمة حتى عندما أطفأت سياسة الحكومة أسلوب حياتهم. كان سكان الحياة البرية، ذكورًا وإناثًا، أرشيفًا حيًا لقيم رواد أمريكا الشمالية. عندما قابلت هؤلاء السكان الأصليين، تورطت في ميلودراما الحياة الحدودية العارية وأخيراً أصول عالم نهر يوكون. مع الاحتمال النادر لأحد المطلعين، أعطينا صورة ذكية وغنائية، وربما في النهاية، آخر صورة لسكان النهر على طول نهر يوكون العلوي.

A Land Gone Lonesome： An Inland Voyage Along the Yukon River當我踏上雄偉的育空河之旅時，我知道這不僅僅是前往北方野生動植物的旅程。這是對河流歷史的探險，記錄了該地區獨特的歷史和現代居民。我與約翰·繆爾（John Muir）的作品《穿越阿拉斯加的旅行》和約翰麥克菲（John McPhee）的作品《到達這個國家》的文學親和力使我意識到，《孤獨的地球》是關於阿拉斯加的新世紀的書。育空河是克朗代克（Klondike）淘金熱的發源地，當我乘坐方形獨木舟沿著綠松石水域航行時，我決心探索頑強的靈魂的生活，這些靈魂緊貼舊路，即使政府政策削弱了他們的生活方式。男女野生動植物居民都是北美先驅價值觀的現場檔案。當我遇到這些當地人時，我發現自己陷入了邊疆生活的情節劇中，手指赤裸裸地指著，最後進入了育空河世界的最源頭。在一個罕見的內幕視角下，我給了我們一個聰明、抒情、最終可能是育空地區上遊河流人民的最後肖像。