Deterritorialized Youth Sahrawi and Afghan Refugees at the Margins of the Middle East Forced Migration 29 Introduction The Sahrawi and Afghan refugee youth in the Middle East have been subjected to regional and international stereotypes, with some being portrayed as passive victims while others have been seen as beneficiaries of numerous humanitarian aid packages that prioritize the Western model of child development. However, this book challenges these stereotypes by comparing and contrasting the experiences of both groups, highlighting the impact of forced migration and prolonged conflict on their lives and families. The study focuses on refugee communities closely linked with the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) and other UN agencies in the case of the Sahrawi, while exploring the near-total lack of humanitarian aid in the case of Afghan refugees in Iran. Chapter 1: The Sahrawi Experience In the Sahrawi refugee camps, the UNHCR has implemented various programs aimed at providing education, healthcare, and other essential services to the displaced youth. These initiatives have been hailed as a success in addressing the immediate needs of the refugees, but they also perpetuate a paternalistic approach that reinforces the notion of the Sahrawi as helpless victims.

Детерриториализированная молодежь сахарских и афганских беженцев на окраинах Ближнего Востока Вынужденная миграция 29 Введение Сахарская и афганская молодежь беженцев на Ближнем Востоке подвергаются региональным и международным стереотипам, некоторые из них представляются пассивными жертвами, в то время как другие рассматриваются как бенефициары многочисленных пакетов гуманитарной помощи, которые отдают приоритет западной модели развития детей. Тем не менее, эта книга бросает вызов этим стереотипам, сравнивая и противопоставляя опыт обеих групп, подчеркивая влияние принудительной миграции и длительных конфликтов на их жизнь и семьи. В исследовании основное внимание уделяется общинам беженцев, тесно связанным с Верховным комиссаром Организации Объединенных Наций по делам беженцев (УВКБ ООН) и другими учреждениями ООН в случае с сахарцами, а также изучению почти полного отсутствия гуманитарной помощи в случае афганских беженцев в Иране. Глава 1: Сахарский опыт В сахарских лагерях беженцев УВКБ ООН реализовало различные программы, направленные на обеспечение образования, здравоохранения и других основных услуг для перемещенной молодежи. Эти инициативы были восприняты как успех в удовлетворении насущных потребностей беженцев, но они также закрепляют патерналистский подход, который укрепляет представление о сахарцах как о беспомощных жертвах.

Jeunes réfugiés sahraouis et afghans déterministes dans les banlieues du Moyen-Orient Migration forcée 29 Introduction s jeunes réfugiés sahraouis et afghans du Moyen-Orient sont soumis à des stéréotypes régionaux et internationaux, dont certains sont considérés comme des victimes passives, tandis que d'autres sont considérés comme les bénéficiaires de nombreux programmes d'aide humanitaire qui donnent la priorité au modèle occidental de développement de l'enfant. Cependant, ce livre remet en question ces stéréotypes en comparant et en opposant les expériences des deux groupes, en soulignant l'impact des migrations forcées et des conflits prolongés sur leur vie et leur famille. L'étude se concentre sur les communautés de réfugiés étroitement liées au Haut Commissariat des Nations Unies pour les réfugiés (HCR) et à d'autres organismes des Nations Unies dans le cas des Sahraouis, ainsi que sur le manque quasi total d'aide humanitaire dans le cas des réfugiés afghans en Iran. Chapitre 1 : L'expérience sahraouie Dans les camps de réfugiés sahraouis, le HCR a mis en œuvre divers programmes visant à fournir une éducation, des soins de santé et d'autres services essentiels aux jeunes déplacés. Ces initiatives ont été perçues comme un succès pour répondre aux besoins immédiats des réfugiés, mais elles renforcent également une approche paternaliste qui renforce la perception des Sahraouis comme des victimes impuissantes.

jóvenes saharauis y afganos refugiados en las afueras de Oriente Medio Migración forzosa 29 Introducción jóvenes saharauis y afganos refugiados en Oriente Medio están expuestos a estereotipos regionales e internacionales, algunos de ellos parecen ser víctimas pasivas, mientras que otros se ven como beneficiarios de numerosos paquetes de ayuda humanitaria que dan prioridad al modelo occidental de desarrollo infantil n embargo, este libro desafía estos estereotipos comparando y contrastando las experiencias de ambos grupos, destacando el impacto de la migración forzada y los conflictos prolongados en sus vidas y familias. estudio se centra en las comunidades de refugiados estrechamente relacionadas con el Alto Comisionado de las Naciones Unidas para los Refugiados (ACNUR) y otros organismos de la ONU en el caso de los saharauis, así como en el estudio de la casi total falta de asistencia humanitaria en el caso de los refugiados afganos en Irán. Capítulo 1: Experiencias saharauis En los campamentos de refugiados saharauis, el ACNUR ha puesto en marcha diversos programas destinados a proporcionar educación, salud y otros servicios básicos a los jóvenes desplazados. Estas iniciativas se han percibido como un éxito en la atención de las necesidades inmediatas de los refugiados, pero también consolidan un enfoque paternalista que refuerza la percepción de los saharauis como víctimas indefensas.

Jovens de refugiados saharianos e afegãos detalhados nas periferias do Oriente Médio Migração forçada 29 A introdução de jovens saharauis e afegãos refugiados no Oriente Médio são submetidos a estereótipos regionais e internacionais, alguns deles como vítimas passivas, enquanto outros são considerados beneficiários de muitos pacotes de ajuda humanitária que priorizam o modelo ocidental de desenvolvimento infantil. No entanto, este livro desafia esses estereótipos ao comparar e confrontar as experiências de ambos os grupos, enfatizando o impacto da migração forçada e dos longos conflitos sobre suas vidas e famílias. O estudo se concentra em comunidades de refugiados muito ligadas ao Alto Comissariado das Nações Unidas para os Refugiados (ACNUR) e outros organismos das Nações Unidas no caso dos saharauis, além de estudar a falta quase total de ajuda humanitária no caso dos refugiados afegãos no Irã. Capítulo 1: Experiência saharaui Nos campos de refugiados do Sahara, o ACNUR implementou diversos programas para garantir a educação, a saúde e outros serviços básicos aos jovens deslocados. Estas iniciativas foram consideradas um sucesso em atender às necessidades imediatas dos refugiados, mas também consolidam uma abordagem paternalista que reforça a visão dos saharauis como vítimas indefesas.

Giovani rifugiati sahariani e afghani individualizzati nelle periferie del Medio Oriente Migrazioni forzate 29 Introduzione I giovani rifugiati sahariani e afghani in Medio Oriente sono sottoposti a stereotipi regionali e internazionali, alcuni dei quali sono considerati vittime passive, mentre altri sono considerati beneficiari di numerosi pacchetti di aiuti umanitari che danno priorità al modello occidentale di sviluppo dei bambini. Tuttavia, questo libro sfida questi stereotipi confrontando e contrastando le esperienze di entrambi i gruppi, sottolineando l'impatto delle migrazioni forzate e dei conflitti prolungati sulla loro vita e sulle loro famiglie. Lo studio si concentra sulle comunità di rifugiati strettamente legate all'Alto Commissario delle Nazioni Unite per i Rifugiati (UNHCR) e ad altre agenzie delle Nazioni Unite nel caso dei sahariani e sulla quasi totale mancanza di aiuti umanitari per i rifugiati afghani in Iran. Capitolo 1: L'esperienza del Sahara Nei campi profughi sahariani, l'UNHCR ha attuato diversi programmi volti a fornire istruzione, assistenza sanitaria e altri servizi essenziali ai giovani sfollati. Queste iniziative sono state considerate un successo nel soddisfare le esigenze immediate dei rifugiati, ma rafforzano anche un approccio paternalista che rafforza la visione dei sahariani come vittime indifese.

Deterritorialisierte Jugendliche von saharauischen und afghanischen Flüchtlingen in den Randgebieten des Nahen Ostens Zwangsmigration 29 Einleitung Saharauische und afghanische Jugendliche von Flüchtlingen im Nahen Osten sind regionalen und internationalen Stereotypen ausgesetzt, von denen einige als passive Opfer dargestellt werden, während andere als Nutznießer zahlreicher humanitärer Hilfspakete gelten, die dem westlichen Modell der Kinderentwicklung Priorität einräumen. Dieses Buch stellt diese Stereotypen jedoch in Frage, indem es die Erfahrungen beider Gruppen vergleicht und gegenüberstellt und die Auswirkungen von Zwangsmigration und anhaltenden Konflikten auf ihr ben und ihre Familien hervorhebt. Die Studie konzentriert sich auf Flüchtlingsgemeinschaften, die im Falle der Sahrauis eng mit dem Hohen Flüchtlingskommissar der Vereinten Nationen (UNHCR) und anderen UN-Organisationen verbunden sind, sowie auf die Untersuchung des nahezu völligen Mangels an humanitärer Hilfe für afghanische Flüchtlinge im Iran. Kapitel 1: Sahara-Erfahrungen In Sahara-Flüchtlingslagern hat das UNHCR verschiedene Programme umgesetzt, die darauf abzielen, Bildung, Gesundheitsversorgung und andere grundlegende Dienstleistungen für vertriebene Jugendliche bereitzustellen. Diese Initiativen wurden als Erfolg bei der Befriedigung der unmittelbaren Bedürfnisse der Flüchtlinge wahrgenommen, aber sie zementieren auch einen paternalistischen Ansatz, der die Vorstellung der Saharauis als hilflose Opfer stärkt.

Odstraszająca młodzież Sahrawi i afgańskich uchodźców na obrzeżach Bliskiego Wschodu Migracja przymusowa 29 Wprowadzenie Sahrawi i afgańskiej młodzieży uchodźczej na Bliskim Wschodzie podlegają stereotypom regionalnym i międzynarodowym, niektóre z nich są postrzegane jako bierne ofiary, podczas gdy inne są postrzegane jako beneficjenci licznych pakietów pomocy humanitarnej, które priorytetowo traktują zachodni model rozwoju dzieci. Książka ta kwestionuje jednak te stereotypy, porównując i kontrastując doświadczenia obu grup, podkreślając wpływ przymusowej migracji i długotrwałego konfliktu na ich życie i rodziny. Badanie koncentruje się na społecznościach uchodźców ściśle związanych z Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) i innymi agencjami ONZ w przypadku Sahrawów, a także bada niemal kompletny brak pomocy humanitarnej w przypadku afgańskich uchodźców w Iranie. Rozdział 1: Doświadczenie Sahrawi W sahrawskich obozach dla uchodźców UNHCR wdrożyła różne programy mające na celu zapewnienie młodzieży wysiedlonej edukacji, opieki zdrowotnej i innych podstawowych usług. Inicjatywy te zostały okrzyknięte sukcesem w zaspokajaniu pilnych potrzeb uchodźców, ale także cementują paternalistyczne podejście, które wzmacnia postrzeganie Sahrawi jako bezradnych ofiar.

צעירים הרתרתיים של סהראווי ופליטים אפגנים בפאתי המזרח התיכון הגירה כפויה 29 מבוא סהראווי וצעירים פליטים אפגנים במזרח התיכון נתונים לסטריאוטיפים אזוריים ובינלאומיים, חלקם נתפסים כקורבנות פסיביים, בעוד שאחרים נתפסים כמוטבים בחבילות סיוע הומניטרי רבות המעדיפות את המודל המערבי של התפתחות הילד. אולם ספר זה מאתגר את הסטריאוטיפים הללו בכך שהוא משווה ומנוגד לחוויותיהן של שתי הקבוצות ומדגיש את ההשפעה של נדידה כפויה וסכסוכים ממושכים על חייהם ומשפחותיהם. המחקר מתמקד בקהילות פליטים הקשורות קשר הדוק לנציב העליון של האו ”ם לפליטים (UNHCR) ולסוכנויות אחרות של האו” ם במקרה של הסהרה, וכן בחינת היעדר כמעט מוחלט של סיוע הומניטרי במקרה של פליטים אפגנים באיראן. פרק 1: חוויית סהראווי במחנות הפליטים בסהראווי, UNHCR יישם תוכניות שונות שמטרתן לספק חינוך, שירותי בריאות ושירותים בסיסיים אחרים לנוער שנעקר. יוזמות אלו נחשבו להצלחה בטיפול בצרכים הדחופים של הפליטים, אך הן גם ממלאות גישה פטרנליסטית המחזקת את תפיסת סהרה כקורבנות חסרי אונים.''

Orta Doğu'nun eteklerinde Sahra ve Afgan mültecilerin yersiz yurtsuz gençliği Zorunlu göç 29 Giriş Sahravi ve Orta Doğu'daki Afgan mülteci gençler bölgesel ve uluslararası basmakalıplara maruz kalmaktadır, Bazıları pasif kurbanlar olarak algılanırken, diğerleri Batı'nın çocuk gelişimi modeline öncelik veren çok sayıda insani yardım paketinden yararlananlar olarak görülüyor. Bununla birlikte, bu kitap, her iki grubun deneyimlerini karşılaştırarak ve karşılaştırarak, zorunlu göçün ve uzun süreli çatışmaların yaşamları ve aileleri üzerindeki etkisini vurgulayarak bu klişelere meydan okuyor. Çalışma, Sahravi'ler konusunda Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR) ve diğer BM kuruluşları ile yakından ilişkili mülteci topluluklarına odaklanmanın yanı sıra, İran'daki Afgan mülteciler konusunda neredeyse tam bir insani yardım eksikliğini incelemektedir. Bölüm 1: Sahravi deneyimi UNHCR, Sahravi mülteci kamplarında yerinden edilmiş gençlere eğitim, sağlık ve diğer temel hizmetleri sağlamayı amaçlayan çeşitli programlar uygulamıştır. Bu girişimler mültecilerin acil ihtiyaçlarını karşılamada bir başarı olarak selamlandı, ancak aynı zamanda Sahrawis'in çaresiz kurbanlar olarak algısını güçlendiren paternalist bir yaklaşımı da pekiştirdi.

ردع الشباب الصحراوي واللاجئين الأفغان في ضواحي الشرق الأوسط الهجرة القسرية 29 مقدمة يخضع الشباب الصحراوي واللاجئ الأفغاني في الشرق الأوسط لقوالب نمطية إقليمية ودولية، وبعضهم يُنظر إليه على أنه ضحايا سلبيون، بينما يُنظر إلى البعض الآخر على أنه مستفيد من العديد من مجموعات المساعدات الإنسانية التي تعطي الأولوية للنموذج الغربي لنماء الطفل. ومع ذلك، فإن هذا الكتاب يتحدى هذه القوالب النمطية من خلال مقارنة وتباين تجارب كلتا المجموعتين، وإبراز تأثير الهجرة القسرية والصراع المطول على حياتهم وأسرهم. تركز الدراسة على مجتمعات اللاجئين المرتبطة ارتباطًا وثيقًا بمفوضية الأمم المتحدة لشؤون اللاجئين (UNHCR) ووكالات الأمم المتحدة الأخرى في حالة الصحراويين، بالإضافة إلى فحص النقص شبه الكامل في المساعدة الإنسانية في حالة اللاجئين الأفغان في إيران. الفصل 1: التجربة الصحراوية في مخيمات اللاجئين الصحراويين، نفذت المفوضية برامج مختلفة تهدف إلى توفير التعليم والرعاية الصحية والخدمات الأساسية الأخرى للشباب المشردين. وقد تم الترحيب بهذه المبادرات باعتبارها نجاحا في تلبية الاحتياجات العاجلة للاجئين، ولكنها أيضا تعزز النهج الأبوي الذي يعزز اعتبار الصحراويين ضحايا لا حول لهم ولا قوة.

中東邊緣的撒哈拉和阿富汗難民的境外青被迫移徙29引入中東的撒哈拉和阿富汗難民青受到區域和國際定型觀念的影響，其中一些被認為是被動的受害者，而另一些被視為優先考慮西方兒童發展模式的許多人道主義援助方案的受益者。但是，這本書通過比較和對比這兩個群體的經驗來挑戰這些刻板印象，強調了強迫移民和長期沖突對其生活和家庭的影響。該研究的重點是與聯合國難民事務高級專員辦事處（UNHCR）和其他聯合國機構在撒哈拉人案件中密切相關的難民社區，並研究了伊朗阿富汗難民幾乎完全缺乏人道主義援助的情況。第一章：撒哈拉經驗難民署在撒哈拉難民營實施了各種方案，為流離失所青提供教育、保健和其他基本服務。這些舉措被認為是成功地滿足了難民的迫切需求，但也鞏固了家長式的做法，加強了撒哈拉人作為無助受害者的觀念。