The book "Normalizing the Ideal: Psychology, Schooling, and the Family in Postwar Canada" by Mona Gleason is an insightful examination of how Canadian psychologists contributed to the creation of a fictional image of normalcy in post-war Canada, perpetuating a dominant white Anglo-Celtic patriarchal vision of life that marginalized those who did not fit into the prescribed gender roles. The author argues that influential psychologists such as Samuel Laycock and William Blatz promoted their own vision of a healthy life as the ultimate goal for society, which inadvertently led to the alienation of individuals who failed to conform to these gender roles, regardless of their gender. In the 1950s, the ideal Canadian family was portrayed as a homemaker mom and breadwinning dad who spent their weekends playing hockey with their son, creating a sense of stability and security. However, this idyllic picture was not entirely accurate, as psychologists played a significant role in shaping the tenor of parental and familial concern from physical to mental health. They achieved this through radio shows and childrearing manuals, spreading their vision of life outside the universities. Gleason's feminist approach highlights the impact of psychology on the private experiences of ordinary Canadians, questioning the role of social sciences in shaping societal norms. She emphasizes that attempting to fit into the prescribed gender roles, whether male or female, ultimately leads to alienation. This history of psychology and its effects is crucial in understanding how society has evolved and the need to develop a personal paradigm for perceiving the technological process of modern knowledge as the basis for human survival and unity in a warring world.

Книга «Нормализация идеала: психология, школьное образование и семья в послевоенной Канаде» Моны Глисон - проницательное исследование того, как канадские психологи способствовали созданию вымышленного образа нормальности в послевоенной Канаде, увековечивая доминирующее белое англо-кельтское патриархальное видение жизни, которое маргинализировало тех, кто не вписывался в предписанные гендерные роли. Автор утверждает, что влиятельные психологи, такие как Сэмюэл Лейкок и Уильям Блатц, продвигали свое собственное видение здоровой жизни в качестве конечной цели для общества, что непреднамеренно привело к отчуждению людей, которые не смогли соответствовать этим гендерным ролям, независимо от их пола. В 1950-е годы идеальную канадскую семью изображали в образе мамы-домохозяйки и кормильца папы, которые проводили выходные, играя в хоккей со своим сыном, создавая ощущение стабильности и безопасности. Однако эта идиллическая картина была не совсем точной, поскольку психологи сыграли значительную роль в формировании тенора родительской и семейной заботы от физического к психическому здоровью. Они добились этого благодаря радиопостановкам и методичкам, распространяя свое видение жизни за пределами университетов. Феминистский подход Глисона подчеркивает влияние психологии на частный опыт простых канадцев, ставя под сомнение роль социальных наук в формировании социальных норм. Она подчеркивает, что попытка вписаться в предписанные гендерные роли, будь то мужские или женские, в конечном итоге приводит к отчуждению. Эта история психологии и ее последствий имеет решающее значение для понимания того, как развивалось общество, и необходимости разработки личной парадигмы восприятия технологического процесса современного знания как основы выживания и единства человека в воюющем мире.

livre « Normaliser l'idéal : la psychologie, la scolarité et la famille dans le Canada d'après-guerre » de Mona Gleason est une étude perspicace de la façon dont les psychologues canadiens ont contribué à créer une image imaginaire de la normalité dans le Canada d'après-guerre, perpétuant la vision patriarcale anglo-celtique dominante qui marginalisait ceux qui ne s'inscrivaient pas dans les rôles de genre prescrits. L'auteur affirme que des psychologues influents comme Samuel Laycock et William Blatz ont fait de leur propre vision d'une vie saine un objectif ultime pour la société, ce qui a conduit involontairement à l'aliénation de personnes qui n'ont pas été en mesure de s'adapter à ces rôles de genre, quel que soit leur sexe. Dans les années 1950, la famille canadienne idéale était représentée à l'image d'une mère au foyer et d'un soutien de famille qui passaient leurs week-ends à jouer au hockey avec leur fils, créant un sentiment de stabilité et de sécurité. Cependant, cette image idyllique n'était pas tout à fait exacte, car les psychologues ont joué un rôle important dans la formation du ténor des soins parentaux et familiaux de la santé physique à la santé mentale. Ils l'ont fait grâce à des émissions de radio et à des méthodes, diffusant leur vision de la vie en dehors des universités. L'approche féministe de Gleason met l'accent sur l'impact de la psychologie sur l'expérience privée des Canadiens ordinaires en remettant en question le rôle des sciences sociales dans l'élaboration des normes sociales. Elle souligne qu'en essayant de s'intégrer aux rôles sexospécifiques prescrits, qu'ils soient masculins ou féminins, on finit par s'aliéner. Cette histoire de la psychologie et de ses conséquences est cruciale pour comprendre comment la société a évolué et la nécessité de développer un paradigme personnel de la perception du processus technologique de la connaissance moderne comme base de la survie et de l'unité de l'homme dans un monde en guerre.

libro La normalización del ideal: psicología, escolaridad y familia en el Canadá de la posguerra de Mona Gleason es un astuto estudio de cómo los psicólogos canadienses contribuyeron a crear una imagen ficticia de la normalidad en el Canadá de la posguerra, perpetuando la visión patriarcal anglo-celta dominante de la vida que marginaba a aquellos, que no encajaba en los roles prescritos de género. autor afirma que psicólogos influyentes como Samuel ucock y William Blatz promovieron su propia visión de una vida saludable como objetivo final para la sociedad, lo que sin querer llevó a alienar a las personas que no eran capaces de igualar estos roles de género, independientemente de su género. En la década de 1950, la perfecta familia canadiense fue retratada en la imagen de la mamá ama de casa y sostén de papá, quien pasaba el fin de semana jugando hockey con su hijo, creando una sensación de estabilidad y seguridad. n embargo, este idílico panorama no fue del todo exacto, ya que los psicólogos jugaron un papel significativo en la formación del tenor de la atención parental y familiar de la salud física a la mental. Lo han conseguido gracias a programas de radio y metodologías, difundiendo su visión de la vida más allá de las universidades. enfoque feminista de Gleason enfatiza el impacto de la psicología en la experiencia privada de los canadienses comunes, cuestionando el papel de las ciencias sociales en la formación de normas sociales. Subraya que el intento de encajar en roles de género prescritos, ya sean masculinos o femeninos, termina por llevar a la exclusión. Esta historia de la psicología y sus implicaciones son cruciales para entender cómo ha evolucionado la sociedad y la necesidad de desarrollar un paradigma personal para percibir el proceso tecnológico del conocimiento moderno como la base de la supervivencia y unidad del hombre en un mundo en guerra.

O livro «Normalização do Ideal: Psicologia, Escolaridade e Família no Canadá Pós-Guerra», de Mona Gleeson, é um estudo perspicaz sobre como os psicólogos canadianos contribuíram para criar uma imagem fictícia de normalidade no Canadá pós-guerra, perpetuando a visão patriarcal inglesa-celta dominante da vida, que marginalizou aqueles que não se enquadravam nos papéis de gênero. O autor afirma que psicólogos poderosos, como Samuel akock e William Blatz, promoveram sua própria visão de uma vida saudável como um objetivo final para a sociedade, o que, inadvertidamente, levou à exclusão de pessoas que não conseguiam corresponder a estes papéis de gênero, independentemente do sexo. Na década de 1950, a família canadense perfeita foi retratada como uma mãe dona de casa e um pai que passava o fim de semana jogando hóquei com o filho, criando uma sensação de estabilidade e segurança. No entanto, este quadro idílico não foi perfeitamente preciso, porque os psicólogos desempenharam um papel significativo na formação do tenor da preocupação parental e familiar com a saúde física e mental. Eles conseguiram isso através das emissoras de rádio e técnicas, divulgando a sua visão da vida fora das universidades. A abordagem feminista de Gleison enfatiza a influência da psicologia na experiência privada de canadenses comuns, questionando o papel das ciências sociais na formulação de normas sociais. Ela ressalta que tentar se encaixar nos papéis de gênero prescritos, seja masculino ou feminino, acaba por levar à exclusão. Esta história de psicologia e suas consequências são essenciais para entender como a sociedade evoluiu e a necessidade de desenvolver um paradigma pessoal para a percepção do processo tecnológico do conhecimento moderno como base para a sobrevivência e a unidade do homem no mundo em guerra.

Das Buch Normalisierung des Ideals: Psychologie, Schulbildung und Familie im Nachkriegskanada von Mona Gleeson ist eine aufschlussreiche Studie darüber, wie kanadische Psychologen dazu beigetragen haben, ein fiktives Bild der Normalität im Nachkriegskanada zu schaffen, indem sie eine dominante weiße anglo-keltische patriarchale bensvision verewigten, die diejenigen marginalisierte, die nicht in die vorgeschriebenen Geschlechterrollen passten. Der Autor argumentiert, dass einflussreiche Psychologen wie Samuel ucock und William Blatz ihre eigene Vision eines gesunden bens als oberstes Ziel für die Gesellschaft förderten, was unbeabsichtigt zur Entfremdung von Menschen führte, die diesen Geschlechterrollen nicht entsprechen konnten, unabhängig von ihrem Geschlecht. In den 1950er Jahren wurde die ideale kanadische Familie als Hausfrau Mutter und Vater Ernährer dargestellt, die ein Wochenende Hockey mit ihrem Sohn spielen verbrachte, ein Gefühl der Stabilität und cherheit zu schaffen. Dieses idyllische Bild war jedoch nicht ganz korrekt, da Psychologen eine bedeutende Rolle bei der Bildung des Tenors der elterlichen und familiären Fürsorge von der physischen zur psychischen Gesundheit spielten. e haben dies durch Radiosendungen und Handbücher erreicht, indem sie ihre Vision vom ben außerhalb der Universitäten verbreitet haben. Gleasons feministischer Ansatz betont den Einfluss der Psychologie auf die privaten Erfahrungen gewöhnlicher Kanadier und stellt die Rolle der Sozialwissenschaften bei der Gestaltung sozialer Normen in Frage. e betont, dass der Versuch, in vorgeschriebene Geschlechterrollen zu passen, ob männlich oder weiblich, letztlich zu Entfremdung führe. Diese Geschichte der Psychologie und ihrer Folgen ist entscheidend für das Verständnis der Entwicklung der Gesellschaft und der Notwendigkeit, ein persönliches Paradigma für die Wahrnehmung des technologischen Prozesses des modernen Wissens als Grundlage für das Überleben und die Einheit des Menschen in einer kriegerischen Welt zu entwickeln.

Normalizacja ideału: psychologia, edukacja, i rodzina w powojennej Kanadzie przez Mona Gleason jest wnikliwe badanie, jak kanadyjscy psychologowie przyczynił się do fikcyjnego wizerunku normalności w powojennej Kanadzie przez utrwalanie dominującej białej Anada glo-celtycka patriarchalna wizja życia, która zmarginalizowała tych, którzy nie pasowali do przepisanych ról płci. Autorka przekonuje, że wpływowi psychologowie, tacy jak Samuel ycock i William Blatz, promowali swoją wizję zdrowego życia jako ostatecznego celu dla społeczeństwa, nieumyślnie alienując ludzi, którzy nie dostosowali się do tych ról płci, niezależnie od płci. W latach pięćdziesiątych idealna kanadyjska rodzina została przedstawiona jako pobyt w domu matki i tatusia hodowcy, którzy spędzili weekendy grając w hokeja z synem, tworząc poczucie stabilności i bezpieczeństwa. Jednak ten idylliczny obraz nie był całkowicie dokładny, ponieważ psycholodzy odgrywali znaczącą rolę w kształtowaniu tenoru opieki rodzicielskiej i rodzinnej z zdrowia fizycznego do psychicznego. Osiągnęli to poprzez audycje radiowe i instrukcje szkoleniowe, szerząc swoją wizję życia poza uniwersytetami. Podejście feministyczne Gleasona podkreśla wpływ psychologii na prywatne doświadczenia zwykłych Kanadyjczyków, kwestionując rolę nauk społecznych w kształtowaniu norm społecznych. Podkreśla, że próba dopasowania się do przepisanych ról płci, zarówno męskiej, jak i żeńskiej, ostatecznie prowadzi do alienacji. Ta historia psychologii i jej konsekwencje mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia, w jaki sposób społeczeństwo ewoluowało i potrzeby rozwijania osobistego paradygmatu postrzegania technologicznego procesu nowoczesnej wiedzy jako podstawy ludzkiego przetrwania i jedności w wojującym świecie.

''

The Normalization of the Ideal: Psychology, Schooling, and Family in Postwar Canada (İdealin Normalleştirilmesi: Savaş Sonrası Kanada'da Psikoloji, Okullaşma ve Aile), Mona Gleason tarafından yapılan, Kanadalı psikologların, savaş sonrası Kanada'da, öngörülen cinsiyet rollerine uymayanları marjinalleştiren baskın bir beyaz Anglo-Kelt ataerkil yaşam vizyonunu sürdürerek, kurgusal bir normallik imajına nasıl katkıda bulunduğuna dair anlayışlı bir çalışmadır. Yazar, Samuel ycock ve William Blatz gibi etkili psikologların, toplumun nihai hedefi olarak kendi sağlıklı yaşam vizyonlarını teşvik ettiklerini, cinsiyetlerinden bağımsız olarak bu cinsiyet rollerine uymayan insanları yanlışlıkla yabancılaştırdıklarını savunuyor. 1950'lerde, ideal Kanadalı aile, hafta sonlarını oğullarıyla hokey oynayarak geçiren, istikrar ve güvenlik duygusu yaratan, evde kalan bir anne ve bir babanın geçimini sağlayan kişi olarak tasvir edildi. Bununla birlikte, bu pastoral resim tamamen doğru değildi, çünkü psikologlar ebeveyn ve aile bakımının tenorunu fiziksel ve zihinsel sağlığa şekillendirmede önemli bir rol oynadılar. Bunu radyo şovları ve eğitim kılavuzları aracılığıyla başardılar ve üniversite dışındaki yaşam vizyonlarını yaydılar. Gleason'un feminist yaklaşımı, psikolojinin sıradan Kanadalıların özel deneyimleri üzerindeki etkisini vurgular ve sosyal bilimlerin sosyal normları şekillendirmedeki rolünü sorgular. Erkek ya da kadın olsun, öngörülen cinsiyet rollerine uymaya çalışmanın nihayetinde yabancılaşmaya yol açtığını vurguluyor. Bu psikoloji tarihi ve sonuçları, toplumun nasıl geliştiğini ve modern bilginin teknolojik sürecinin savaşan bir dünyada insanın hayatta kalmasının ve birliğinin temeli olarak algılanması için kişisel bir paradigma geliştirme ihtiyacını anlamak için çok önemlidir.

تطبيع المثل الأعلى: علم النفس والمدرسة والأسرة في كندا ما بعد الحرب من قبل منى جليسون هي دراسة ثاقبة لكيفية مساهمة علماء النفس الكنديين في صورة خيالية للحياة الطبيعية في كندا ما بعد الحرب من خلال إدامة الرؤية الأبوية الأنجلو سلتية البيضاء المهيمنة التي تهمش أولئك الذين لا يتناسبون مع الأدوار المحددة للجنسين. يجادل المؤلف بأن علماء النفس المؤثرين مثل صموئيل ليكوك وويليام بلاتز روجوا لرؤيتهم الخاصة للحياة الصحية كهدف نهائي للمجتمع، مما أدى عن غير قصد إلى تنفير الأشخاص الذين فشلوا في الامتثال لهذه الأدوار بين الجنسين، بغض النظر عن جنسهم. في الخمسينيات من القرن الماضي، تم تصوير العائلة الكندية المثالية على أنها أم ربة منزل وعائل أب أمضيا عطلات نهاية الأسبوع في لعب الهوكي مع ابنهما، مما خلق إحساسًا بالاستقرار والأمن. ومع ذلك، لم تكن هذه الصورة الشاعرية دقيقة تمامًا، حيث لعب علماء النفس دورًا مهمًا في تشكيل مضمون رعاية الوالدين والأسرة من الصحة الجسدية إلى الصحة العقلية. حققوا ذلك من خلال البرامج الإذاعية وكتيبات التدريب، ونشر رؤيتهم للحياة خارج الجامعات. يسلط نهج جليسون النسوي الضوء على تأثير علم النفس على التجربة الخاصة للكنديين العاديين، ويشكك في دور العلوم الاجتماعية في تشكيل الأعراف الاجتماعية. وتشدد على أن محاولة الاندماج في الأدوار الموصوفة للجنسين، سواء أكان ذكرًا أم أنثى، تؤدي في النهاية إلى الاغتراب. هذا التاريخ من علم النفس ونتائجه أمر بالغ الأهمية لفهم كيفية تطور المجتمع والحاجة إلى تطوير نموذج شخصي لتصور العملية التكنولوجية للمعرفة الحديثة كأساس لبقاء الإنسان ووحدته في عالم متحارب.