The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery It was a typical London evening, the rain pouring down like a relentless drumbeat on the pavement as I made my way home from the office. The streets were empty, save for the occasional pedestrian scurrying for cover under the awning of a nearby shop. Suddenly, a sleek black car came speeding around the corner, its tires squealing as it skidded to a halt just inches from my legs. I stumbled back, heart racing, as two well-dressed men leapt out of the vehicle and rushed towards me, their faces twisted in concern. "Are you alright, sir?" one of them asked, their voices laced with a hint of familiarity. I brushed myself off, trying to shake off the shock. "Yes, I'm fine I replied, eyeing the pair warily. They seemed to be studying me with an air of familiarity, but I couldn't quite place them. As they turned to leave, one of them glanced back at me and flashed a quick smile. It was then that I noticed the glint of something metallic in his hand - a small, intricate locket that seemed out of place in the midst of the rain-soaked city. The encounter left me feeling uneasy, but I pushed it aside and continued on my way. Little did I know that this chance meeting would soon tie into the case of the extra grave, a mystery that would lead Ludovic Travers and his senior operative, Mr. Hallows, down a treacherous path of murder and deception.

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery Это был типичный лондонский вечер, дождь лил вниз, как неустанный барабанный бой на асфальте, когда я возвращался домой из офиса. Улицы были пусты, за исключением случайного пешехода, снующего для укрытия под тентом соседнего магазина. Внезапно из-за угла на скорости появилась изящная черная машина, шины которой визжали, когда ее занесло на остановку в нескольких сантиметрах от моих ног. Я споткнулся, сердце мчалось, как два хорошо одетых мужчины выскочили из транспортного средства и бросились ко мне, их лица в беспокойстве закрутились. «Вы в порядке, сэр?» - спросил один из них, их голоса зашнурованы с намеком на фамильярность. Я отмахивался, пытаясь стряхнуть шок. «Да, я в порядке», - ответил я, настороженно присматриваясь к паре. Казалось, они изучали меня с видом знакомства, но я не мог их разместить. Повернувшись, чтобы уйти, один из них оглянулся на меня и вспыхнул быстрой улыбкой. Тут-то я и заметил в его руке блеск чего-то металлического - маленького замысловатого медальона, который казался неуместным посреди пропитанного дождем города. Встреча заставила меня чувствовать себя неловко, но я отодвинул ее и продолжил свой путь. Я мало что знал, что эта случайная встреча скоро будет связана с делом о дополнительной могиле, загадкой, которая приведет Людовика Трэверса и его старшего оперуполномоченного мистера Хэллоуза на коварный путь убийства и обмана.

The Case of the Extra Grave : A Ludovic Travers Mystery C'était une soirée typique de Londres, la pluie coulait comme un combat de tambour incessant sur l'asphalte quand je rentrais du bureau. s rues étaient vides, à l'exception d'un piéton accidentel qui démolit pour se cacher sous l'auvent d'un magasin voisin. Soudain, à cause d'un angle à la vitesse, une élégante machine noire est apparue, dont les pneus se sont frottés quand elle s'est arrêtée à quelques centimètres de mes jambes. J'ai trébuché, le cœur couru, comme deux hommes bien habillés sont sortis du véhicule et se sont précipités vers moi, leur visage s'est enroulé dans l'anxiété. « Vous allez bien, monsieur ? » ", a demandé l'un d'eux, leurs voix sont cousues avec une allusion à la famille. Je me baladais en essayant de secouer le choc. « Oui, je vais bien », ai-je répondu, en regardant attentivement le couple. Ils semblaient m'étudier avec une vue de rencontre, mais je ne pouvais pas les accueillir. Se retournant pour partir, l'un d'eux m'a regardé et m'a souri rapidement. C'est là que j'ai remarqué dans sa main l'éclat de quelque chose de métallique - un petit médaillon complexe qui semblait inapproprié au milieu d'une ville imprégnée de pluie. La rencontre m'a fait me sentir mal à l'aise, mais je l'ai repoussée et j'ai continué mon chemin. Je ne savais pas grand chose que cette rencontre fortuite serait bientôt liée à l'affaire de la tombe supplémentaire, mystère qui amènerait Ludovic Travers et son aîné opéré, M. Hallows, sur le chemin insidieux du meurtre et de la tromperie.

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery Fue una típica velada londinense, lloviendo como una implacable batalla de tambores en el asfalto cuando regresaba a casa de la oficina. calles estaban vacías, a excepción de un peatón accidentado que se retiraba para refugiarse bajo el toldo de una tienda cercana. De repente, debido a la esquina, un elegante coche negro apareció a la velocidad, cuyos neumáticos chispeaban cuando fue derrapado en una parada a pocos centímetros de mis pies. Tropecé, el corazón corría como dos hombres bien vestidos saltaban del vehículo y se lanzaban hacia mí, sus rostros se torcían de ansiedad. «Está bien, señor?» - preguntó uno de ellos, sus voces están atadas con una alusión a la familaridad. Lo descarté, tratando de sacudirme el choque. «Sí, estoy bien», le contesté, mirando atentamente a la pareja. Parecía que me estaban estudiando con un tipo de citas, pero no podía acomodarlas. Al girar para marcharse, uno de ellos miró hacia mí y estalló en una sonrisa rápida. Noté en su mano el brillo de algo metálico, un pequeño medallón intrincado que parecía inapropiado en medio de una ciudad empapada de lluvia. La reunión me hizo sentir incómoda, pero la alejé y continué mi camino. No sabía mucho que este encuentro casual pronto tendría que ver con el caso de la tumba adicional, un misterio que llevaría a Louis Travers y a su mayor operista Mr. Hallowes a un traicionero camino de asesinato y engaño.

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mistery È stata una tipica serata londinese, la pioggia ha piovuto giù come un timpano inesorabile sull'asfalto mentre tornavo a casa dall'ufficio. strade erano vuote, tranne che per un pedone occasionale che si nascondeva sotto il tendone di un negozio vicino. Improvvisamente, a causa di un angolo di velocità, c'era un'elegante macchina nera, le cui gomme gridavano quando è stata fermata a pochi centimetri dalle mie gambe. Sono inciampato. Il cuore stava precipitando. Due uomini ben vestiti sono usciti dal veicolo e si sono lanciati verso di me. I loro volti si sono agitati. «Sta bene, signore?» - chiese a uno di loro, le loro voci erano riconducibili alla loro famiglia. Mi sono scagionato cercando di fare lo shock. «Sì, sto bene», risposi mentre guardavo la coppia. Sembrava che mi avessero studiato il modo in cui mi conoscevano, ma non riuscivo a sistemarli. Girandomi per andarsene, uno di loro mi guardò e scoppiò un sorriso veloce. È qui che ho notato la luce di qualcosa di metallico nella sua mano, un piccolo medaglione progettato che sembrava inappropriato in mezzo a una città impregnata di pioggia. L'incontro mi ha fatto sentire a disagio, ma l'ho allontanata e ho continuato. Non sapevo che questo incontro casuale sarebbe stato presto collegato al caso di una tomba in più, un mistero che avrebbe portato Louis Travers e il suo capo operatore, il signor Hallowes, ad un percorso insidioso di omicidio e inganno.

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery Es war ein typischer Londoner Abend, es regnete wie ein unerbittliches Trommeln auf dem Asphalt, als ich vom Büro nach Hause kam. Die Straßen waren leer, mit Ausnahme eines gelegentlichen Fußgängers, der unter der Markise eines nahe gelegenen Geschäfts Schutz suchte. Plötzlich tauchte aus dem Winkel heraus ein elegantes schwarzes Auto auf, dessen Reifen quietschten, als es wenige Zentimeter vor meinen Füßen zum Stehen kam. Ich stolperte, mein Herz raste, als zwei gut gekleidete Männer aus dem Fahrzeug sprangen und auf mich zustürmten, ihre Gesichter wirbelten in Sorge. „Geht es Ihnen gut, r?“ fragte einer von ihnen, ihre Stimmen geschnürt mit einem Hauch von Vertrautheit. Ich winkte ab und versuchte, den Schock abzuschütteln. „Ja, mir geht es gut“, antwortete ich und schaute vorsichtig auf das Paar. e schienen mich mit der Art von Dating zu studieren, aber ich konnte sie nicht unterbringen. Als er sich umdrehte, um zu gehen, schaute einer von ihnen auf mich zurück und blitzte mit einem schnellen Lächeln auf. Da bemerkte ich in seiner Hand das Glitzern von etwas Metallischem - ein kleines kompliziertes Medaillon, das mitten in der regennassen Stadt fehl am Platz schien. Die Begegnung machte mich unbehaglich, aber ich schob sie beiseite und setzte meinen Weg fort. Ich wusste nicht, dass diese zufällige Begegnung bald mit dem Fall eines zusätzlichen Grabes verbunden sein würde, ein Rätsel, das Ludovic Travers und seinen leitenden Agenten Mr. Hallows auf den heimtückischen Weg des Mordes und der Täuschung führen würde.

Przypadek dodatkowego grobu: Tajemnica Ludovic Travers To był typowy londyński wieczór, deszcz wylewający się niczym bezlitosny bęben po powrocie do domu z biura. Ulice były puste, z wyjątkiem okazjonalnego startu pieszego na schronienie pod markizem pobliskiego sklepu. Nagle za rogiem pojawił się elegancki czarny samochód z prędkością, jego opony wyciskały się, gdy spadł na cal od moich stóp. Natknąłem się, wyścigi serca, jak dwóch dobrze ubranych mężczyzn wyskoczył z pojazdu i naładowany do mnie, ich twarze zakręcone w zmartwieniu. „Wszystko w porządku, sir?” "Zapytano, ich głosy nie miały śladu znajomości. Zdjąłem go, próbując wstrząsnąć szokiem. „Tak, nic mi nie jest”, odpowiedziałem, obserwując parę wojowniczo. Zdawało się, że studiowali mnie z powietrzem znajomości, ale nie mogłem ich pomieścić. Jeden z nich spojrzał na mnie i szybko się uśmiechnął. To wtedy zauważyłem w jego ręku blask czegoś metalicznego - mały skomplikowany medalion, który wydawał się niestosowny w środku miasta nasączonego deszczem. Spotkanie sprawiło, że czułem się niekomfortowo, ale popchnąłem go z powrotem i kontynuowałem w drodze. Niewiele wiedziałem, że to spotkanie niebawem pociągnie za sobą dodatkową poważną sprawę, tajemnicę, która doprowadzi Ludovica Traversa i jego starszego agenta, pana Hallowsa, do zdradzieckiej drogi morderstwa i oszustwa.

''

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery Tipik bir Londra akşamıydı, ofisten eve döndüğümde yağmur asfaltta amansız bir davul sesi gibi yağıyordu. Sokaklar, yakındaki bir mağazanın tentesinin altına sığınmak için ara sıra çıkan bir yaya dışında boştu. Aniden şık bir siyah araba virajda hızla göründü, lastikleri ayağımdan bir kaç santim uzaklaşırken ciyaklıyordu. Tökezledim, kalp krizi geçirdim, iki iyi giyimli adam araçtan dışarı fırladı ve bana doğru hücum etti, yüzleri endişe içinde kıvrıldı. "İyi misiniz efendim?" "Biri sordu, sesleri bir aşinalık belirtisiyle doluydu. Onu uzaklaştırdım, şoku atlatmaya çalıştım. "Evet, iyiyim", diye yanıtladım, çifti dikkatle izleyerek. Beni aşinalık havasıyla inceliyor gibiydiler, ama onlara uyum sağlayamadım. Ayrılmak için dönerken, onlardan biri bana baktı ve hızlı bir gülümseme gösterdi. O zaman elinde metalik bir şeyin parlaklığını fark ettim - yağmurla ıslanmış bir şehrin ortasında yersiz görünen küçük, karmaşık bir madalyon. Karşılaşma beni rahatsız etti, ama geri ittim ve yoluma devam ettim. Bu tesadüfi karşılaşmanın yakında ek bir mezar davası içereceğini bilmiyordum, Ludovic Travers ve kıdemli ajanı Bay Hallows'u cinayet ve aldatmacanın hain yoluna götürecek bir gizem.

The Case of the Extra Grave: A Ludovic Travers Mystery كانت أمسية نموذجية في لندن، تمطر مثل قرع طبول لا هوادة فيه على مدرج المطار أثناء عودتي إلى المنزل من المكتب. كانت الشوارع فارغة، باستثناء أحد المشاة الذي يقلع أحيانًا للاحتماء تحت مظلة متجر قريب. فجأة ظهرت سيارة سوداء أنيقة قاب قوسين أو أدنى بسرعة، وكانت إطاراتها تصرخ وهي تنزلق على بعد بوصات من قدمي. تعثرت، ونبض قلبي، بينما قفز رجلان يرتديان ملابس أنيقة من السيارة واندفعا نحوي، ووجوههما ملتوية في قلق. «هل أنت بخير يا سيدي ؟» سأل أحدهم، أصواتهم مليئة بإلمام من الألفة. تجاهلت الأمر، محاولًا التخلص من الصدمة. أجبته: «نعم، أنا بخير»، وأنا أتطلع إلى الزوجين بحذر. بدا أنهم يدرسونني بجو الألفة، لكنني لم أستطع استيعابهم. استدار أحدهم للمغادرة، ونظر إلي وابتسم ابتسامة سريعة. عندها لاحظت في يده تألق شيء معدني - ميدالية صغيرة معقدة بدت في غير محلها في وسط مدينة غارقة في المطر. جعلني اللقاء غير مرتاح، لكنني دفعته للخلف واستمررت في طريقي. لم أكن أعلم أن هذه الصدفة ستشمل قريبًا قضية خطيرة إضافية، لغز من شأنه أن يقود لودوفيك ترافرز وعميله الكبير، السيد هالوز، إلى طريق القتل والخداع الغادر.