The author argues that by tapping into their natural ability to think outside the box and create new solutions, we can develop a more sustainable and equitable world. The book begins with an introduction to the concept of "basteln" or "building" in German, which is a term used to describe the act of creating something new and innovative through playful experimentation. The author then delves into the history of childhood and how it has evolved over time, highlighting the impact of societal expectations and cultural norms on children's creativity and imagination. Next, the author examines the role of technology in shaping our understanding of the world and ourselves, and how it has influenced our perception of reality. They argue that technology has both empowered and disempowered us, allowing us to achieve great feats but also limiting our potential by constraining our thinking within predetermined parameters. The heart of the book is the discussion of the need for a personal paradigm for perceiving technological progress as the basis for human survival and unity in a warring state. The author posits that this requires a shift in perspective from seeing technology as a means to an end (e. g. , productivity) to seeing it as an end in itself (i. e. , a source of wonder and inspiration).

Автор утверждает, что используя их естественную способность мыслить нестандартно и создавать новые решения, мы можем создать более устойчивый и справедливый мир. Книга начинается с введения в понятие «бастельн» или «строительство» в немецком языке, которое является термином, используемым для описания акта создания чего-то нового и инновационного посредством игривого экспериментирования. Затем автор углубляется в историю детства и в то, как оно развивалось с течением времени, подчеркивая влияние социальных ожиданий и культурных норм на творчество и воображение детей. Далее автор рассматривает роль технологий в формировании нашего понимания мира и нас самих, и как они повлияли на наше восприятие реальности. Они утверждают, что технологии как наделили нас силой, так и лишили власти, что позволило нам достичь больших подвигов, но также ограничило наш потенциал, ограничив наше мышление в заранее определенных параметрах. Сердцем книги является обсуждение необходимости личной парадигмы восприятия технологического прогресса как основы выживания и единства человека в воюющем государстве. Автор утверждает, что это требует сдвига в перспективе от рассмотрения технологии как средства достижения цели (например, производительности) к рассмотрению ее как самоцели (то есть источника чуда и вдохновения).

L'auteur affirme qu'en utilisant leur capacité naturelle à penser de manière non conventionnelle et à créer de nouvelles solutions, nous pouvons créer un monde plus durable et plus juste. livre commence par une introduction à la notion de « bâtelle » ou de « construction » en allemand, terme utilisé pour décrire l'acte de créer quelque chose de nouveau et d'innovant par une expérience ludique. L'auteur explore ensuite l'histoire de l'enfance et la façon dont elle s'est développée au fil du temps, en soulignant l'impact des attentes sociales et des normes culturelles sur la créativité et l'imagination des enfants. L'auteur examine ensuite le rôle de la technologie dans la formation de notre compréhension du monde et de nous-mêmes, et comment ils ont influencé notre perception de la réalité. Ils affirment que la technologie nous a donné à la fois la force et la puissance, ce qui nous a permis de réaliser de grands exploits, mais aussi de limiter notre potentiel en limitant notre pensée à des paramètres prédéfinis. cœur du livre est de discuter de la nécessité d'un paradigme personnel de perception du progrès technologique comme base de la survie et de l'unité de l'homme dans un État en guerre. L'auteur affirme que cela nécessite un changement de perspective, passant de considérer la technologie comme un moyen d'atteindre un objectif (par exemple, la productivité) à la considérer comme une fin en soi (c'est-à-dire une source de miracle et d'inspiration).

L'autore sostiene che utilizzando la loro capacità naturale di pensare in modo non convenzionale e di creare nuove soluzioni, possiamo creare un mondo più sostenibile e più giusto. Il libro inizia con l'introduzione nel concetto di «bastellina» o «costruzione» in tedesco, che è un termine usato per descrivere l'atto di creare qualcosa di nuovo e innovativo attraverso la sperimentazione giocosa. Poi l'autore approfondisce la storia dell'infanzia e come si è evoluto nel corso del tempo, sottolineando l'impatto delle aspettative sociali e delle norme culturali sulla creatività e l'immaginazione dei bambini. L'autore affronta poi il ruolo della tecnologia nella formazione della nostra comprensione del mondo e di noi stessi, e come hanno influenzato la nostra percezione della realtà. Sostengono che la tecnologia ci ha dato il potere e ci ha tolto il potere, il che ci ha permesso di raggiungere grandi prodezze, ma ha anche limitato il nostro potenziale, limitando il nostro pensiero a parametri predefiniti. Il cuore del libro è il dibattito sulla necessità di un paradigma personale della percezione del progresso tecnologico come base per la sopravvivenza e l'unità dell'uomo in uno stato in guerra. L'autore sostiene che questo richiede uno spostamento in prospettiva da considerare la tecnologia come uno strumento per raggiungere l'obiettivo (ad esempio, la produttività) a considerarla un fine in sé (cioè una fonte di miracolo e ispirazione).

Der Autor argumentiert, dass wir durch die Nutzung ihrer natürlichen Fähigkeit, über den Tellerrand zu schauen und neue Lösungen zu schaffen, eine nachhaltigere und gerechtere Welt schaffen können. Das Buch beginnt mit einer Einführung in den Begriff „Basteln“ oder „Bauen“ im Deutschen, ein Begriff, der den Akt beschreibt, durch spielerisches Experimentieren Neues und Innovatives zu schaffen. Der Autor taucht dann in die Geschichte der Kindheit ein und wie sie sich im Laufe der Zeit entwickelt hat, wobei er den Einfluss sozialer Erwartungen und kultureller Normen auf die Kreativität und Vorstellungskraft von Kindern hervorhebt. Als nächstes untersucht der Autor die Rolle der Technologie bei der Gestaltung unseres Verständnisses der Welt und uns selbst, und wie sie unsere Wahrnehmung der Realität beeinflusst. e argumentieren, dass die Technologie uns sowohl ermächtigt als auch entmachtet hat, was es uns ermöglichte, große istungen zu vollbringen, aber auch unser Potenzial einschränkte, indem sie unser Denken in vordefinierten Parametern einschränkte. Das Herzstück des Buches ist die Diskussion über die Notwendigkeit eines persönlichen Paradigmas der Wahrnehmung des technologischen Fortschritts als Grundlage des Überlebens und der Einheit des Menschen in einem kriegführenden Staat. Der Autor argumentiert, dass dies eine Verschiebung der Perspektive von der Betrachtung der Technologie als Mittel zur Erreichung eines Ziels (z. B. istung) zur Betrachtung als Selbstzweck (dh Quelle von Wunder und Inspiration) erfordert.

המחבר טוען כי על ידי שימוש ביכולתם הטבעית לחשוב מחוץ לקופסה וליצור פתרונות חדשים, אנחנו יכולים ליצור עולם בר קיימא וצודק יותר. הספר מתחיל עם הקדמה למושג "basteln'או" בניין "בגרמנית, שהוא מונח המשמש לתיאור הפעולה של יצירת משהו חדש וחדשני באמצעות ניסויים שובבים. המחבר מתעמק אז בהיסטוריה של הילדות וכיצד היא התפתחה עם הזמן, ומדגיש את ההשפעה של ציפיות חברתיות ונורמות תרבותיות על יצירתיות ודמיון של ילדים. לאחר מכן, המחבר רואה את תפקידה של הטכנולוגיה בעיצוב הבנתנו את העולם ואת עצמנו, וכיצד הם השפיעו על תפיסת המציאות שלנו. הם טוענים שהטכנולוגיה גם העצימה וגם פיזרה אותנו, מאפשרת לנו להשיג הישגים גדולים אבל גם מגבילה את הפוטנציאל שלנו על ידי הגבלת החשיבה שלנו בפרמטרים שנקבעו מראש. ליבו של הספר הוא דיון בצורך בפרדיגמה אישית של תפיסת ההתקדמות הטכנולוגית כבסיס להישרדות ולאחדות האנושית במדינה לוחמת. המחבר טוען כי הדבר דורש שינוי בפרספקטיבה מלראות את הטכנולוגיה כאמצעי להשגת מטרה (למשל, ביצועים) כדי לראות בה סוף בפני עצמו (כלומר מקור של פלא והשראה).''

Yazar, kutunun dışında düşünmek ve yeni çözümler üretmek için doğal yeteneklerini kullanarak, daha sürdürülebilir ve adil bir dünya yaratabileceğimizi savunuyor. Kitap, Almanca'da "basteln" veya "bina" kavramına bir giriş ile başlar; bu, eğlenceli deneyler yoluyla yeni ve yenilikçi bir şey yaratma eylemini tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Yazar daha sonra çocukluğun tarihini ve zaman içinde nasıl geliştiğini inceleyerek, sosyal beklentilerin ve kültürel normların çocukların yaratıcılığı ve hayal gücü üzerindeki etkisini vurgulamaktadır. Daha sonra, yazar dünyaya ve kendimize dair anlayışımızı şekillendirmede teknolojinin rolünü ve gerçeklik algımızı nasıl etkilediğini ele alıyor. Teknolojinin bizi hem güçlendirdiğini hem de güçsüzleştirdiğini, büyük başarılar elde etmemize izin verdiğini, aynı zamanda önceden belirlenmiş parametrelerdeki düşüncelerimizi sınırlandırarak potansiyelimizi sınırladığını iddia ediyorlar. Kitabın kalbi, teknolojik ilerlemeyi savaşan bir durumda insanın hayatta kalması ve birliği için temel olarak algılayan kişisel bir paradigma ihtiyacının tartışılmasıdır. Yazar, bunun, teknolojiyi bir amaç (örneğin performans) olarak görmekten, onu kendi içinde bir amaç (yani, bir merak ve ilham kaynağı) olarak görmekten perspektifte bir değişim gerektirdiğini savunuyor.

يجادل المؤلف بأنه باستخدام قدرتهم الطبيعية على التفكير خارج الصندوق وخلق حلول جديدة، يمكننا إنشاء عالم أكثر استدامة وعدالة. يبدأ الكتاب بمقدمة لمفهوم «باستيلن» أو «البناء» باللغة الألمانية، وهو مصطلح يستخدم لوصف فعل إنشاء شيء جديد ومبتكر من خلال التجارب المرحة. ثم يتعمق المؤلف في تاريخ الطفولة وكيف تطورت بمرور الوقت، ويسلط الضوء على تأثير التوقعات الاجتماعية والأعراف الثقافية على إبداع الأطفال وخيالهم. بعد ذلك، ينظر المؤلف في دور التكنولوجيا في تشكيل فهمنا للعالم وأنفسنا، وكيف أثروا على تصورنا للواقع. يجادلون بأن التكنولوجيا قد مكنتنا وحرمتنا من القوة، مما سمح لنا بتحقيق مآثر عظيمة ولكن أيضًا الحد من إمكاناتنا من خلال الحد من تفكيرنا في معايير محددة مسبقًا. جوهر الكتاب هو مناقشة الحاجة إلى نموذج شخصي لإدراك التقدم التكنولوجي كأساس لبقاء الإنسان ووحدته في دولة متحاربة. ويقول المؤلف إن هذا يتطلب تحولاً في المنظور من النظر إلى التكنولوجيا كوسيلة لتحقيق غاية (مثل الأداء) إلى رؤيتها كغاية في حد ذاتها (أي كمصدر للدهشة والإلهام).

저자는 박스 밖에서 생각하고 새로운 솔루션을 만들 수있는 자연스러운 능력을 사용함으로써보다 지속 가능하고 정당한 세상을 만들 수 있다고 주장합니다. 이 책은 독일어로 "basteln" 또는 "building" 이라는 개념에 대한 소개로 시작되는데, 이는 장난스러운 실험을 통해 새롭고 혁신적인 것을 만드는 행위를 설명하는 데 사용되는 용어입니다. 그런 다음 저자는 어린 시절의 역사와 시간이 지남에 따라 어떻게 진화했는지에 대해 조사하여 사회적 기대와 문화적 규범이 어린이의 창의성과 상상력에 미치는 영향을 강조 다음으로 저자는 세상과 우리 자신에 대한 이해를 형성하는 데있어 기술의 역할과 현실에 대한 인식에 어떤 영향을 미치는지 고려합니다. 그들은 기술이 우리에게 힘을 실어주고 무력화시켜 큰 업적을 달성 할 수있을뿐만 아니라 사전 결정된 매개 변수에서 사고를 제한함으로써 잠재력을 제한 할 수 있다고 주장합니다 이 책의 핵심은 전쟁 상태에서 인간의 생존과 연합의 기초로 기술 진보를 인식하는 개인적인 패러다임의 필요성에 대한 토론입니다. 저자는 이것이 기술을 수단으로 보는 것에서 끝으로 (예를 들어, 성능), 그 자체를 끝으로 보는 것 (즉, 경이와 영감의 원천) 으로의 관점의 전환이 필요하다고 주장한다.

著者は箱の外で考え、新しい解決を作成する自然な能力を使用することによって私達はより持続可能で、公正な世界を作成できると論じます。この本はドイツ語で「basteln」または「building」という概念の導入から始まります。これは遊び心のある実験を通して、新しい何かを創造するという行為を記述するために使用される用語です。著者はその後、子供の創造性と想像力に社会的期待と文化的規範の影響を強調し、子供たちの子供時代の歴史とそれが時間をかけてどのように進化してきたかを掘り下げます。次に、世界と自分自身の理解を形作るための技術の役割と、現実に対する認識にどのような影響を与えたかを考察します。彼らは、テクノロジーが私たちに力を与え、力を失い、偉業を達成することができるだけでなく、所定のパラメータで考え方を制限することによって可能性を制限していると主張しています。本書の中心は、戦争状態における人間の生存と統一の基礎としての技術進歩を知覚する個人的パラダイムの必要性についての議論である。これは、テクノロジーを手段として見ることから、それ自体を終末と見ること（すなわち、驚異とインスピレーションの源）への視点の転換を必要とすると著者は主張する。

作者認為，利用他們的自然能力，以非標準的方式思考和創造新的解決方案，我們可以創造一個更加可持續和公正的世界。該書首先介紹了德語中的「basteln」或「construction」概念，該術語用於描述通過有趣的實驗創造新事物和創新的行為。然後，作者通過強調社會期望和文化規範對兒童創造力和想象力的影響，進一步探討了童的歷史及其隨著時間的推移的發展方式。作者接著回顧了技術在塑造我們對世界和我們自己的理解方面的作用，以及它們如何影響我們對現實的看法。他們認為，技術既賦予了我們力量，也剝奪了我們的權力，使我們能夠實現巨大的壯舉，但也限制了我們的潛力，限制了我們在預先確定的參數下的思維。本書的核心是討論個人範式的必要性，即將技術進步視為交戰國人類生存和團結的基礎。作者認為，這需要從將技術視為實現目標（例如生產力）的手段轉變為將其本身視為目的（即奇跡和靈感的來源）。